Contact
  1. ‘Lichamelijk en mentaal is het herstel zwaar’

Kim Dorgelo zat in het laatste half jaar van haar opleiding tot IC-verpleegkundige toen de coronacrisis in maart in alle heftigheid losbarstte. ‘Ik had net de theorie achter de rug over complexe (buik) beademing en was toe aan deze complexe zorg. Zelf had ik buikbeademing tijdens mijn opleiding nog maar twee keer gezien. Maar door corona moesten wij bijna iedereen op deze manier beademen. Oftewel wat ik in de boeken had geleerd, kon ik meteen volop toepassen op de afdeling.’

IC verpleegkundige Kim Dorgelo bij dialyse apparaat

Kim begon haar loopbaan op de Acute Opname Afdeling in het MST in Enschede. ‘Op deze afdeling liggen patiënten maar kort. Ik vind het juist leuk om wat langer voor patiënten te kunnen zorgen met daarbij de technische kant van de IC. Er is zo veel mogelijk. Daarnaast vind ik het contact met familie ook erg leuk. Dit is op de IC meer, omdat veel patiënten niet bij bewustzijn zijn. Daarom heb ik gekozen voor de opleiding tot IC-verpleegkundige en ik ben blij dat ik die keuze heb gemaakt.’

Ver weg

Het begin van de eerste golf herinnert Kim zich nog goed. ‘Je hoorde wel over het virus in China, maar dat was ver weg. Toen was het in Italië, maar ja Italië was geen Zwolle. Zou het echt zo ver komen? Aan de muren van het kantoor van de leidinggevende hingen de plannen hoe wij zouden gaan opschalen. Ik weet nog dat een intensivist tegen mij zei: “Let maar op Kim. Volgende week ligt de afdeling vol”. Op dat moment was er nog geen enkele patiënt en ik kon het mij nauwelijks voorstellen. Maar hij had gelijk. Een week later hadden wij onze handen vol aan de verzorging van coronapatiënten.’

Grenzen aangeven

‘Ik weet nog dat ik de eerste dag stond ingedeeld als omloop. Dat wilde ik helemaal niet. Ik wilde de afdeling op. Ik wilde zorg verlenen. Mijn begeleiding die ik kreeg omdat ik nog in opleiding was, werd even stilgezet. Dat kon er gewoon niet meer bij. Dat betekende wel dat ik goed mijn grenzen aan moest geven op de afdeling. Toevallig had ik tijdens de opleiding ook net geleerd hoe je de elasticiteit van longen kunt berekenen. Dat kwam nu ook van pas en kon ik collega’s mee helpen die dit niet tijdens hun opleiding hadden gehad. In buikbeademing en het draaien van patiënten kregen wij steeds meer handigheid. Het kwam nu zo veel voor! Zo kon ik mijn praktijkmodule van de opleiding goed afsluiten.’

Vast regime

Toen Kim haar diploma in oktober op zak had, was het tijd voor een paar weken vakantie. ‘Toen ik terugkwam, zaten wij inmiddels in golf twee. En nu was ik dus officieel een gediplomeerd IC-verpleegkundige. Ik kreeg de verantwoordelijkheid over meer patiënten en werd ondersteund door flex-collega’s. Dat vond ik eerst best wennen. Het voelde anders toen ik eenmaal mijn diploma had. Mijn werkbegeleiders hadden mij geleerd om altijd volgens een vast regime te werken. Dat gaf mij houvast.’

Mentaal zwaar

Het ziektebeeld van de coronapatiënt is grillig. Kim: ‘Dan denk je het gaat beter, maar dan kom je even later terug en is iemand juist achteruit gegaan. Patiënten liggen lang op de afdeling. Er liggen nu patiënten bij ons die niet meer besmet zijn, maar nog wel herstellen van corona. Zij liggen dus niet meer in isolatie. Onlangs werd iemand wakker. Hij wist niet dat 2021 al was begonnen. Lichamelijk is het herstel voor de patiënten zwaar, maar ook mentaal. Tijdens de eerste en tweede golf zijn er veel patiënten overleden. Dat vind ik zwaar. Soms denk je dan, waar doe ik het voor. Maar ik doe het voor de patiënt die wel wakker wordt en opknapt. De patiënt die zijn vrouw of haar man weer terugziet. En weer kan genieten van de kleinkinderen. Altijd als ik bij een patiënt aan bed sta realiseer ik mij dit is iemands vader of moeder of partner. Dus zet ik mij in voor de best mogelijk zorg.’

 

Gerelateerd nieuws