'Gelukkig kon ik bij mijn dochter blijven'

Goede begeleiding

Omdat Vivien reuma heeft, komt het gezin vaak in het ziekenhuis. 'Toen we bij Vivien overnachtten, maakten ze een speciale kamer voor ons klaar. We ontbeten 's morgens samen en we konden samen douchen. Het was heel fijn dat we die mogelijkheid kregen. Daarnaast is onze kinderarts, dr. Bekhof, heel lief voor Vivien en ook de verpleegkundigen begeleiden ons goed. Ze verzinnen vaak leuke ideetjes om de kinderen op de afdeling op te vrolijken. Zo heeft Vivien een stickerboekje. Elke keer als ze komt, krijg ze een sticker. Bij zes stickers mag ze een cadeautje uitzoeken.' 'Of een verrassing', vult haar dochter aan. Deborah lacht. 'Hoe mooi is dat? Dat je dochter chronisch ziek is, is heel moeilijk. Maar wij zijn positieve mensen en kleine dingetjes als een stickerboek en verrassingen doen ons goed.' Vivien krijgt veel medicijnen voor haar reuma, maar het gaat goed met haar. Ze gaat naar school, houdt van dansen en ze zwemt graag.

Verleden

Deborah en Jacco hebben een internationaal en bijzonder gezin. 'Ik ben zelf van oorsprong Engels/Iers, mijn man is Nederlands. Drie jaar geleden hebben wij Vivien en haar jongere broertje Krisztian geadopteerd uit Hongarije. We wilden al heel lang een gezin, maar dit lukte niet op de natuurlijke manier. Vivien en Krisztian hebben een vreselijke jeugd gehad. Jarenlang zaten ze in een tehuis waar ze de hele dag op hun kamer moesten blijven en amper aten. En dan heb ik het nog niet over de geur en vieze kleren. Vivien is als klein meisje mishandeld en daar heeft ze nachtmerries en angsten aan over gehouden. Toen ze haar eerste nacht in Isala doorbracht, zou ze samen met een ander kindje en zijn vader in een kamer slapen. Dit was teveel voor haar en daarom maakten de verpleegkundigen een speciale kamer voor ons vrij. We zien steeds hetzelfde zorgpersoneel in het ziekenhuis en dat maakt het vertrouwd. Zij weten wat Vivien heeft doorgemaakt en daar praten we ook open over. Misschien voelt het daarom ook als een tweede thuis.'