'In de couveusesuite waren we samen'

Het team van het Isala Vrouw-kindcentrum streeft elke dag naar persoonlijke en gezinsgerichte zorg tijdens de zwangerschap en (na) de bevalling. In deze bijzondere periode is het belangrijk dat de ouders en het kind de ruimte krijgen om vertrouwd te raken met elkaar. Daarom verbleven kersverse ouders Esther van Aalderen en Alex Lamers met zoontje Mats in de couveusesuite van de Kinderafdeling. Esther: ‘Mats had specifieke zorg nodig als vroeggeboren kindje. In de couveusesuite waren we samen en dat deed ons goed als nieuw gezin.’

Vroege bevalling

Esther was in week 34 van haar zwangerschap nog aan het werk toen ze vruchtwater verloor. ‘Ik werd toen kort opgenomen in Isala en voorbereid op een vroege bevalling. Wanneer je zo vroeg vruchtwater verliest, start bij 80 procent van de zwangere vrouwen de bevalling binnen 48 uur. Toen moest ik wel even mijn verwachtingen bijstellen, want ik zou nog anderhalf week doorwerken. Tijdens de opname kregen wij een rondleiding op de Kinderafdeling en liet de verpleegkundige de couveusesuites zien. Dat leek ons toen al heel prettig, maar of we daar ook inderdaad konden verblijven werd pas zeker toen het zover was. Ik hoorde bij die 20 procent waar de baby nog even wilde wachten en dus mocht ik dankzij thuismonitoring vanuit het ziekenhuis naar huis.’

Thuismonitoring

Vrouwen die net als Esther tijdens hun zwangerschap extra controle nodig hebben, maar daarvoor niet in het ziekenhuis opgenomen hoeven worden, krijgen ‘ziekenhuisverplaatste zorg in de thuissituatie’, ook wel thuismonitoring genoemd. Esther: ‘Ik kreeg instructies om elke dag zelf een CTG (hartfilmpje) te maken en de uitslag dagelijks telefonisch te bespreken met de verpleegkundige. Zo hielden wij samen de zwangerschap goed in de gaten. De afdeling Verloskunde is 24 uur per dag bereikbaar, dus ik kon altijd bellen als er iets was.’

Even met z’n tweeën

Het idee van een couveusesuite in Vrouw-kindcentrum kwam tot uitvoering, omdat als ouders dag en nacht bij het pasgeboren kindje verblijven, de binding maximaal wordt gestimuleerd. Esther vervolgt haar verhaal: ‘Toen ik een paar weken later ging bevallen, mochten we in de suite verblijven. En dat was enorm fijn, want anders zou Mats in de couveuse op een andere afdeling liggen dan ik.’ Alex vult aan: ‘Het blijft natuurlijk een ziekenhuis, maar de kamer was ruim, er was voldoende opbergruimte en we hadden privacy. Na de bevalling waren Mats en ik hier even rustig met z’n tweeën. Fijn dat het zo kon. Mats lag voor observatie de eerste dagen in de couveuse, maar het ging heel goed met hem.’ Esther: ‘Er klonk geregeld een piepje uit de apparaten, gelukkig geen ernstige signalen, maar dan was er altijd snel een verpleegkundige bij. Hoewel wij in het begin wat schrokken van de piepjes en apparaten, bleven de verpleegkundigen altijd erg rustig. Ze legden ook alles goed uit.’

Ons tijdelijke huis

Voor vijf dagen verbleef het gezin in de suite. Esther: ‘Daarna werd Mats opgenomen op de Kinderafdeling en mocht ik naar huis. Dat vond ik een moeilijk moment, want we waren voor vijf dagen zo intensief samen geweest. De suite was ons tijdelijke huis en nu deden we naar ons gevoel weer een stapje terug. Het was buiten heel mooi weer, maar we merkten er weinig van’, lacht Esther. ‘En dat was ook niet erg. De verpleegkundigen waren begripvol en leefden mee. De avond voordat we afscheid namen, ging Mats voor het eerst in een badje. Ik zag in mijn ooghoek dat de verpleegkundige foto’s maakte en later kregen we deze ingelijst mee naar huis. Heel attent.’ Het gezin is al even thuis in Heino. Alex: ‘We kijken terug op een intensieve periode, maar het is allemaal goed gegaan.’