Contact

Leren leven met diabetes

  1. Leren leven met diabetes

Milan van Laar (12) had toen hij zes was constant dorst. Was moe en vaak ook boos. Hoe kon dat toch? Tijdens een feest met kerst prikte zijn moeder zijn bloed met een apparaatje van een vriend. De waarde op schermpje was enorm hoog. ‘Mijn moeder geloofde het niet. Maar het was toch waar en die zelfde avond moest ik nog naar het ziekenhuis.’

Prikken

Inmiddels heeft Milan goed leren omgaan met zijn diabetes. Hij gebruikt een pompje in plaats van diabetespennen en rekent als geen ander uit hoeveel koolhydraten hij gaat eten waar zijn insuline vervolgens op moet worden afgestemd. ‘Je gelooft het misschien niet, maar soms vergeet ik wel eens te prikken. Zelfs na zes jaar nog. Dan moet mijn moeder mij er aan herinneren. Je leert er mee leven, maar het blijft wel een gedoe.’ Dat steeds prikken, meten en insuline bijstellen behoorlijk veel inspanning kost, konden zijn ouders en zijn broer een keer ervaren tijdens een gezinsweek van de Bas van de Goor Foundation. ‘Zij kregen een pompje, maar dan met water. En moesten bovendien steeds prikken voordat zij iets mochten eten. Toen kon ik een keer zeggen “mam je ziet er wat slecht uit, moet je niet even prikken”. Ik vond het heel knap dat ze het hebben volgehouden. Het heeft wel, geholpen. Ze snappen het beter.’

Chagrijnig en wiebelig

Als Milan hoog zit in zijn suiker, merkt hij dat meteen. ‘Als wij dan een toets hebben op school, mag ik die later inhalen. Ook ben ik dan vaak boos en chagrijnig en wil het liefst met rust gelaten worden. Tijdens het voetballen merk ik het ook wanneer ik te laag of te hoog zit. Dan kan ik niet meer zo goed rennen en voel ik mij wiebelig. Dan vraag ik altijd of ik gewisseld kan worden. Het zou jammer zijn als mijn team kansen mist omdat ik minder alert ben. Je probeert het met je insuline goed in te stellen als je gaat sporten. Want dan hoef je minder te spuiten, maar het blijft lastig en het is steeds anders.’

Vorig jaar zomer ging Milan mee met een sportkamp van de Bas van de Goor Foundation. ‘Dat was erg leuk. Iedereen die meegaat heeft diabetes en moet prikken. Je hebt allemaal hetzelfde. Ik heb daar verschillende vrienden gemaakt.’

Toekomst

Voor de toekomst maakt Milan zich gaan zorgen. ‘Ik weet dat ze veel onderzoek doen naar een medicijn tegen diabetes. Die is er over tien jaar vast. Dan ben ik nog maar 22 jaar en heb ik nog een heel leven voor mij. Mocht het medicijn er dan nog niet zijn, dan ga ik het zelf ontdekken. Ik wil dokter worden, onderzoek doen. En met kinderen praten. En als het medicijn er wel is, ga ik een ander medicijn maken. Want er zijn nog genoeg andere ziektes.’

Meer zien van Milan?  In een aflevering van TopDoks van de EO liet hij presentatrice Rachel ervaren hoe het is om diabetes te hebben. Ook zie je Milan een enorm hoge trap beklimmen tijdens het sportkamp van de Bas van der Goor Foundation.