
‘Na elke training merkte ik verbetering’
- Isala
- Ervaringen
- ‘Na elke training merkte ik verbetering’
Maar liefst drie zware operaties in krap anderhalf jaar tijd. Dick Hukema (74) uit Zwolle heeft het flink voor de kiezen gekregen. Toch weet hij telkens binnen korte tijd weer te herstellen. Sterker nog, een kleine drie maanden na zijn laatste ingreep klust hij al er alweer lustig op los. ‘Bij de pakken neer gaan zitten is geen optie. Je moet in beweging komen.’
Zware operaties
Trots toont Dick Hukema zijn laatste bouwprojecten in de sfeervolle stadswoning, die hij samen met zijn echtgenote bewoont. ‘Kijk, deze trap heb ik onlangs verbreed maar het heeft wel zijn oorspronkelijke karakter behouden. De gang ga ik ook nog in oude glorie herstellen. Ik vind dat dat hoort bij een historische woning als deze.’
Eind augustus onderging de doe-het-zelver nog een zware operatie, waarbij een vochtzak die tegen zijn hart drukte, werd weggehaald. Een paar dagen na de ingreep voelde hij zich alweer stukken beter en mocht hij naar huis. Sindsdien traint hij twee keer in de week, onder begeleiding van een fysiotherapeut en verpleegkundigen. ‘Er staan nog vier afspraken in het ziekenhuis gepland maar ook daarna blijf ik zeker weten door trainen. Ik ben ervan overtuigd dat ik daar veel baat bij heb.’
Helaas weet Hukema door eerdere ervaringen maar al te goed hoe belangrijk beweging is om er weer bovenop te komen. Zijn eerste zware operatie in een reeks van drie krijgt hij in het voorjaar van 2017, nadat hij met spoed naar het ziekenhuis is overgebracht. De diagnose alvleesklierkanker had hij een paar weken daarvoor gekregen, met als advies om bij koorts gelijk aan de bel te trekken. Die avond nog ligt hij op de OK en worden delen van zijn darm, galblaas en alvleesklier en 17 lymfeklieren weggehaald.
Opbouwen
‘Gelukkig had ik geen uitzaaiingen en werd ik na de operatie schoon verklaard door de chirurg. Van de chemokuren die volgden had ik weinig last maar psychisch en conditioneel had ik een behoorlijke knauw gekregen. Ik voelde veel boosheid, kon om het minste of geringste uit mijn slof schieten tegen bijvoorbeeld mijn echtgenote. Bovendien had ik evenwichtsproblemen, iets waar ik ook last van had met het klussen. En dat was nu net mijn uitlaatklep.’
‘Via de verpleegkundig specialist Revalidatiegeneeskunde werd ik nog tijdens de nabehandeling met chemotherapie in contact gebracht met een coach, met wie ik veel heb kunnen praten over wat er met mij is gebeurd. En met een fysiotherapeut ben ik aan de slag gegaan om lichaam en geest weer in balans te krijgen en mijn conditie op peil te krijgen. Want die was inmiddels hard achteruit gegaan omdat ik niet meer kon klussen. In het begin kon ik nauwelijks vijf minuten op de loopband maar bij elke training merkte ik verbetering.’
Met net alles weer een beetje op de rit slaat het noodlot een jaar later opnieuw toe. Hukema komt in het voorjaar van 2018 met een zware longontsteking in het ziekenhuis te liggen. Daar constateren ze dat de pompfunctie van zijn hart niet goed werkt. Een paar weken later krijgt Hukema vijf bypasses. ‘Natuurlijk heb ik toen regelmatig gedacht: Waarom ik? Wanneer houdt dit op? Maar je moet toch door. Bij de pakken neerzitten is geen optie.’
Begeleiding op maat
‘De begeleiding die ik elke keer kreeg om weer boven Jan te komen, heb ik heel erg gewaardeerd. Ook omdat ik op gegeven moment niet meer goed uit mezelf durfde te bewegen. Je bent toch bang dat er weer iets met je hart gebeurt of dat er iets anders bijkomt. Wat ik prettig vond was dat er telkens goed werd gekeken naar wat er met mij was gebeurd en dat daar de begeleiding op werd aangepast.’ Het bewegen onder begeleiding na bijvoorbeeld een operatie kan Hukema iedereen aanraden. ‘Ik weet zeker dat ik er nu heel anders bij had gezeten, als ik niet dat niet had gedaan. Nu kan ik eigenlijk alles wat ik voor alle operaties ook kon. Het klussen heb ik weer volledig opgepakt. Het enige waar ik soms op moet letten, is dat ik soms even een kwartiertje pauzeer. Daar helpt mijn echtgenote mij gelukkig aan herinneren. En als er iets zwaars verplaatst moet worden, vraag ik nu mijn schoonzoon. Die woont samen met mijn dochter en hun kinderen naast ons.’
Het leven lacht de bouwer weer toe. ‘Ik heb veel meegemaakt maar mijn toekomst is op dit moment net zo onzeker als die van ieder ander. Ik probeer er niet teveel bij stil te staan. Elke week ga ik met mijn kleindochter naar paardrijles en in het weekend sta ik aan het voetbalveld te kijken als mijn kleinzoon een wedstrijd speelt. Meer dan voor alle ellende geniet ik van dit soort kleine, vanzelfsprekende dingen.’
Meer informatie
Ga voor meer informatie naar de site van het Revalidatiegeneeskunde.