Contact
  1. 'Dat ik geïnfecteerd ben met het hiv-virus heb ik leren accepteren’

‘Ik had verschillende klachten, viel af, had darmproblemen en ik dacht steeds: als het maar geen hiv is. Ik had namelijk het vermoeden dat, dat het wel eens zou kunnen zijn.’ Toen de medicatie voor zijn darmen niet aansloeg werd Niels Drost verwezen naar het Hiv-behandelcentrum van Isala. ‘Mijn vermoeden werd waarheid. Ik heb hiv.’ Vandaag is het Wereld aids dag en wordt er wereldwijd aandacht gevraagd voor hiv, het virus dat aids veroorzaakt.

Astrid van Hulzen en Niels Drost

‘Het is belangrijk dat er wereldwijd wordt stilgestaan bij hiv’, vindt Niels. ‘Niet iedereen heeft toegang tot de juiste medicijnen en niet iedereen laat zich testen.’ ‘Dat is jammer’, vult verpleegkundig specialist Astrid van Hulzen aan, want met de juiste medicatie kun je heel goed leven met hiv. Maar hoe langer je wacht, des te zieker je kunt worden. Soms hebben mensen al een heel medisch traject achter de rug, omdat niemand er aan denkt dat bijvoorbeeld een heteroseksuele vrouw met een gezin ook hiv kan hebben.’

Niet gek

Niels: ‘Astrid en haar collega’s hebben mij enorm goed opgevangen. Toen ik hoorde dat ik hiv had, werd mij meteen verteld dat ik niet dood zou gaan en mij weer beter zou gaan voelen. Maar ik dacht wel: “dit moet ik voor mijzelf houden”. Ik vertelde het dus aan niemand. Na de diagnose ben ik gewoon naar mijn werk gegaan. Ik schaamde mij. In het ziekenhuis volgde ik workshops – georganiseerd door de hiv-vereniging - met andere hiv patiënten en daar heb ik veel aan gehad. Omdat ik er met niemand over durfde te praten, zat ik in een sociaal isolement. Tijdens die workshops kon ik er wel over praten en ik hoorde ik dat zij zich ook schaamden. Ik was dus niet gek.’

Afwijzen

De eerste aan wie Niels vertelt dat hij hiv heeft, is zijn vriend. ‘Dat was tien maanden nadat ik de diagnose had gekregen. Ik moest het wel vertellen, maar ik kon het niet. Ik moest zo huilen. Ik wist zeker dat hij mij ging afwijzen. Maar dat deed hij niet. Hij werkte als vrijwilliger bij het COC en wist alles van hiv en hiv positief zijn. Hij wist dus ook dat wanneer het virus niet zichtbaar is in mijn bloed, ik het niet over kan dragen. Wij kunnen dus onbeschermd seks met elkaar hebben.’

Een pil per dag

‘De medicatie onderdrukt het virus’, legt Astrid uit. ‘Zodra de diagnose is gesteld, starten wij de therapie. Als wij in het bloed het virus niet meer kunnen meten, kun je het dus niet overdragen. Veel mensen weten dat niet. Wat veel mensen ook niet weten, is dat Niels en andere patiënten maar een pil per dag hoeven te nemen. Je moet het niet vergeten, want dan kan het virus weer opkomen en kun je resistent worden voor die medicatie en moet je op zoek naar andere pillen. Al je eenmaal de juist medicatie hebt, kun je daar jaren mee doen. En kun je met hiv net zo oud worden als ieder ander. Wij zien hier in het Hiv-behandelcentrum hele gezonde patiënten.’

Onwetendheid

Inmiddels is Niels open over zijn hiv infectie en zet hij zich in voor de hiv belangenvereniging. ‘Mijn familie weet het. Al vond ik het lastig om het te vertellen. Ik kom namelijk uit een religieuze omgeving. Vertellen dat ik op mannen val was al niet makkelijk. Maar dit vond ik helemaal lastig. Ik geef les op een hbo school. Mijn collega’s daar weten het en ook mijn studenten. Mensen vinden het prima, merk ik. Doordat ik het heb leren accepteren, sta ik stevig in mijn schoenen. Ik val niet meer om als mensen een vervelende reactie geven. Ik stel dan juist vragen omdat de meeste reacties uit onwetendheid komen.’

Symbool

‘Niels staat voor mij symbool voor heel veel andere verhalen’, zegt Astrid. ‘Eerst kon hij niet over zijn hiv infectie praten. Ik zag hem worstelen. Ik vind het zo erg wanneer mensen niet kunnen zijn wie zij willen zijn. En de angst voor afwijzing…dat grijpt mij aan. Gelukkig is Niels eruit gekomen en is zijn behandeling een succes. De behandeling is namelijk niet alleen de juiste medicijnen voorschrijven, het is ook psychosociale zorg en patiënten helpen met het leren accepteren.’ ‘Ik voel mij hier gehoord’, vult Niels aan. ‘En zeker in begin was het heel fijn dat ik altijd kon bellen als ik vragen had.’

Meer informatie

Hiv-behandelcentrum