Het is voor Gilbert van den Bosch (52) een bijzondere dag, want hij “viert” vandaag dat hij al 25 jaar thuisdialyse doet. ‘Dat is enorm lang’, zegt zijn arts Sabine Diepeveen. ‘In Isala zijn in elk geval geen patiënten die al zo lang thuis dialyseren. En ik verwacht dat er in Nederland ook niet veel zijn.’ Voor de afdeling een goede reden om stil te staan bij dit bijzondere jubileum en Gilbert in het zonnetje te zetten.
Op de gang hoort dialyseverpleegkundige Willeke Bonestroo Gilbert al aankomen. ‘Hij loopt na het bloedprikken altijd even bij de secretaresses Monique en Janny naar binnen. Voor een praatje maar ook om bestellingen op te halen en een kweek te brengen van het spoelwater uit zijn dialysemachine thuis.’ Op deze bijzondere dag, wordt Gilbert welkom geheten met slingers, wat lekkers bij de koffie en een versierde stoel. Hij geniet zichtbaar van de aandacht.
Vier uur
‘Ik dialyseer al sinds mijn veertiende’, vertelt Gilbert. ‘Dus al 38 jaar. Eerst in het ziekenhuis en sinds 25 jaar thuis. Ik heb een kamer die helemaal is ingericht als dialysekamer. Er staat een stoel, een dialyseapparaat, een waterontharder, een kast met veel voorraad en een aanrecht. Om de dag dialyseer ik en een verpleegkundige van Isala helpt mij dan. Ik heb een team van zeven vaste verpleegkundigen die bij mij langskomen. Zelf bouw ik eerst de machine op, maar een verpleegkundige helpt mij bij het aanprikken. De dialyse duurt vier uur. Ik klets dan wat met de verpleegkundige en wanneer ik dan even tv kijk, maakt zij mijn eten.’
Monumentaal medisch onderhoud
Eens in de zoveel tijd bezoeken medisch technici van Isala Gilbert thuis om zijn dialyseapparaat na te lopen. ‘Wij noemen dat altijd monumentaal medisch onderhoud’, lacht Gilbert. ‘Mijn dialyseapparaat is namelijk best oud. Maar als zij komen, dan kook ik voor ze of ik heb iets lekkers voor hen. Ik heb inderdaad een goede band met iedereen van Isala. Dat groeit gewoon zo.’
Flexibel
Twee keer kreeg Gilbert een donornier, maar dat was geen succes. ‘Mijn eerste nier heb ik anderhalf jaar gehad, maar na een jaar ging het al slechter. De tweede heeft het vier maanden volgehouden, waarvan ik drie maanden in het ziekenhuis lag. Dus van mij hoeft dat niet meer. Met de dialyse weet ik precies waar ik aan toe ben en ik heb er niet zoveel last van. Ook omdat thuisdialyse heel flexibel is. Als ik liever wat later die dag dialyseer, dan kan ik dat regelen met de verpleegkundigen. Het gaat fysiek nu wel wat minder met mij. Maar twee jaar terug werkte ik nog fulltime bij de plantsoendienst. Dan werd ik dus in de avonduren gedialyseerd. Ik vind dat belangrijk, zo lang mogelijk blijven werken. Dat stimuleerden mijn ouders ook altijd.’
Feestje
Dan is het tijd voor zijn afspraak met dokter Diepeveen op de polikliniek. Daarna terug naar huis waar even later verpleegkundige Marian Tielbeke op de stoep zal staan voor de dialyse. ‘Dan heb ik weer een feestje’, glundert Gilbert ‘want Marian gaat met pensioen. Samen met andere verpleegkundigen hebben wij mijn dialysekamer versierd en er liggen cadeautjes klaar. Ze komt al jaren bij mij thuis en ook met haar heb ik een fijne band.’