SEH-verpleegkundige Marlies Knoop geeft het eerlijk toe. Als eerder iemand na een suïcide poging binnenkwam op de Spoedeisende hulp wist zij niet goed hoe zij daar mee om moest gaan. ‘Ik voelde mij er ongemakkelijk bij en bovendien: wat ging ik los maken als ik er naar vroeg?’
Inmiddels is Marlies één van de drie suïcidepreventie ambassadeurs in Isala en helpt zij medewerkers die eerder met dezelfde vragen worstelden. ‘Ik leerde dat ik juist in gesprek moest gaan met patiënten die een suïcide poging hadden gedaan. Geen taboes, maar juist vragen stellen. Waarom heeft iemand het geprobeerd? Wat maakte dat de wanhoop en eenzaamheid zo groot was? Wil iemand nog steeds dood? Als daar het antwoord ja op is, pas ik daar de zorg op aan. Ook vraag ik bijvoorbeeld of zij een brief hebben achtergelaten. Verreweg de meeste mensen antwoorden eerlijk. Vaak willen zij niet echt dood, ze zochten vooral rust. Door het taboe er af te halen en er over te praten help je mensen die suïcidegedachten hebben om hulp te zoeken. Het schijnt zelfs zo te zijn dat wanneer de eerste hulpverleners het onderwerp niet uit de weg gaan, de kans kleiner wordt dat iemand een tweede poging doet. Vraag zelf eens in je vriendenkring of familie. Grote kans dat er iemand is die te kampen heeft met depressie. Of zelfs wel eens nadenkt of nagedacht heeft over zelfmoord.’
Wanhopig
Toch blijft het een rare tegenstelling. In de ene traumakamer ligt iemand na een ongeval te vechten voor zijn leven. In de andere kamer zijn artsen en verpleegkundigen juist druk met een patiënt die er eigenlijk niet meer wil zijn. Marlies: ‘Dat kan best frustrerend zijn. Het kunnen ook hele lastige patiënten zijn. Sommige mensen zijn zo wanhopig, dat wij zij regelmatig terug zien op de Spoed. Onlangs was er een jonge vrouw die te veel paracetamol had ingenomen. Echter niet genoeg om opgenomen te worden. Dat hoorde zij de arts mij vertellen. Zij ging even naar het toilet en slikte daar nog een strip paracetamol. Toen moesten wij haar wel opnemen. Ik was best kwaad. Misschien ook wel op mijzelf. Normaal check je namelijk altijd de tas die iemand bij zich heeft, op medicatie en dergelijke, of die zet je even weg.’
Blij dat ze leefde
Marlies en haar collega’s op de SEH zien het aantal mensen dat een suïcide poging doet toenemen. Marlies: ‘Op de meeste afdelingen zijn een aantal enthousiaste aandachtsvelders. Zij zorgen voor bewustwording op hun eigen afdeling.’ En dat is hard nodig ook. Marlies: ‘Gemiddeld vangen wij iedere dag iemand op, ook jongeren. Dat is heftig om te zien.’ Het verhaal kan ook goed aflopen. ‘Laatst had ik de zorg voor een vrouw met een flink psychiatrisch verleden. Nu was zij voor een andere reden op onze afdeling. Ze vertelde dat zij een aantal jaar terug op de Spoed terecht was gekomen na een suïcide poging. Ze was zo blij dat ze nog leefde en dankbaar voor de zorg die zij toen kreeg. Daar doe je het voor.’
Denk jij aan zelfdoding? Neem 24/7 gratis en anoniem contact op met 113 Zelfmoordpreventie via 0800-113 of chat op 113.nl.