‘De eerste dagen denk je, wat gebeurt hier? Steeds meer coronapatiënten op de afdeling, die maar niet lijken op te knappen’, vertelt internist Sabine Diepeveen. Maar dan kom je na een paar dagen terug en zie je gelukkig dat het met een aantal patiënten al weer een stuk beter gaat. Er worden mensen beter.’
Doordat de uitbraak van corona in Brabant eerder begon dan in de rest van Nederland, konden ziekenhuizen buiten deze provincie veel leren van de collega’s daar. Sabine: ‘Via contacten maar ook via webinars praatten collega’s uit Brabant ons bij over corona. Daardoor konden wij ons goed voorbereiden. Afdelingen werden alvast ingericht en de behandelprotocollen lagen klaar. Eigenlijk hadden wij zoiets van “laat de eerste patiënt maar komen”, want wij wisten dat dit ging gebeuren. Over het virus zelf wisten wij nog weinig. De collega’s in Brabant waarschuwden ons dat patiënten die goed overkomen, opeens veel slechter kunnen worden. En dat is denk ik ook het belangrijkste wat ik heb geleerd, onbedoeld kan een patiënt je zo op het verkeerde been zetten. Hij is helder, kan zijn verhaal doen, maar als je meet, blijkt het zuurstofgehalte in het bloed heel laag te zijn.’
Telefonisch contact
Omdat er veel patiënten zijn, leren artsen snel. Sabine: ‘Zo kunnen wij beter inschatten wie meer risico loopt en voor wie een behandeling op de IC (te) zwaar gaat worden. Ook zien wij dat patiënten na ongeveer vijf ziektedagen op dag zeven of acht een terugval kunnen krijgen. Dat is best spannend, want wanneer mag iemand dan met ontslag? Het lijkt zo te zijn dat wanneer je in dag twaalf of dertien zit van je ziekte de kans op terugval afneemt. Wat mij het meeste raakt, is dat je de nabijheid met je patiënten moet missen doordat je helemaal ingepakt je patiënten ziet. Wat mij ook raakt, is dat patiënten hun familie niet kunnen zien. Pas als iemand gaat sterven, mag de familie komen. Wij hebben vooral telefonisch contact met naasten. Daar gaan wij zorgvuldig mee om. Het gaat dan niet alleen over hoe het met diegene gaat op de afdeling, wij horen veel meer verhalen. Over vakanties samen, het vijftigjarig huwelijksfeest wat onlangs nog gevierd is. Mensen zoeken duidelijk contact.’
Houd vol
Sabine kijkt voorzichtig optimistisch naar de toekomst. ‘De eerste fase hebben wij achter de rug. Het aantal patiënten dat wij op moeten nemen daalt en er gaan mensen naar huis. Doordat wij goed waren voorbereid, is het in Nederland gelukkig niet zo erg geworden als in Italië. Dat gaat ook niet gebeuren mits wij ons aan de regels blijven houden. Want dit virus zijn wij voorlopig niet kwijt. Veel mensen zullen het virus gaan doormaken en dan is het belangrijk dat de ziekenhuizen dit aankunnen. Kortom, houd vol.’
