Contact
  1. ‘Het werk in het ziekenhuis is echt een andere tak van sport’

Verpleegkundigen Nanna Draaijer en Ineke Mulder van revalidatiecentrum Vogellanden werken tijdelijk in Isala om te helpen in drukke tijden. ‘Dit is dankzij onze collega’s in het revalidatiecentrum, die nu meer werken om onze afwezigheid op te vangen.’

Verpleegkundigen van revalidatiecentrum Vogellanden

Normaal gesproken is Nanna revalidatieverpleegkundige op de afdeling trauma en amputatiezorg, orthopedie, ex-covid en critical illness. Ineke werkt op de neurologische afdeling voor revalidanten met niet aangeboren hersenletsel. Sinds 1 december vorig jaar hebben ze deze afdelingen tijdelijk verruild voor de afdeling Interne geneeskunde en nefrologie (Nanna) en de verpleegafdeling van chirurgie (Ineke) in Isala.

'Vooral op deze afdelingen waren extra handen nodig’, weet Ineke. ‘Onder meer vanwege hogere zorgzwaarte van patiënten. Maar extra druk was het ook omdat patiënten die van de Spoedeisende hulp kwamen, gelijk op de afdeling werden opgenomen en niet eerst op de Acute opname afdeling (AOA)kwamen te liggen, zoals normaal gesproken. Dit omdat van de AOA tijdelijk een volledige coronaverpleegafdeling was gemaakt.’

Kijkje in de keuken

De verpleegkundigen hoefden niet lang na te denken over de oproep vanuit Isala waarin om extra hulp werd gevraagd. Nanna: ‘Ik dacht gelijk: volgens mij moet ik dit gewoon doen. Het is fijn om bij te kunnen dragen in zulke drukke tijden voor het ziekenhuis. Tegelijkertijd biedt het ons de mogelijkheid om een kijkje in de keuken te krijgen van Isala. Dat is wel echt dankzij onze collega’s in Vogellanden, die nu extra moeten werken omdat wij er even niet zijn.’

Ineke: ‘Een mooie bijkomstigheid is dat we kennis kunnen uitwisselen met de zorgverleners met wie we in Isala samenwerken. Nu we hier tijdelijk rondlopen, krijgen we een beter beeld bij het voortraject van onze revalidanten in het ziekenhuis. En kunnen we bijvoorbeeld bijsturen of extra uitleg geven als een patiënt in onze ogen nog niet klaar is voor het revalidatiecentrum en eerst naar een verpleeghuis zou moeten.’

Hoge zorgzwaarte

Nanna en Ineke hebben allebei in het ziekenhuis gewerkt maar dit is inmiddels twintig jaar geleden. ‘Ik was heel benieuwd hoe het zou zijn om dit werk weer op te pakken’, zegt Ineke. ‘De eerste dienst vond ik ook best spannend. Wat weet je allemaal nog? Gelukkig kwam alles snel weer naar boven. Bovendien stond ik overgepland en kon ik op die manier goed ingewerkt worden.’

‘Er komt die eerste diensten veel op je af’, vult Nanna aan. ‘Het is niet alleen zorg verlenen, maar ook leren werken in het patiëntendossier en alle protocollen kennen. Maar dat is niet erg, je stelt je daar ook op in.’

Wat is onze twee tijdelijke collega’s opgevallen in het ziekenhuis? Ineke: ‘Dat een groot deel van het werk achter de computer plaatsvindt. Je moet veel protocollen afwerken voordat je verder kunt. Dat was twintig jaar geleden heel anders. Wat mij ook opvalt is dat patiënten zieker en ouder zijn. De zorgzwaarte is hoger geworden. Dat vraagt veel van de verpleegkundigen. Ik vind het dan heel mooi om te zien dat collega’s ondanks die druk voor elkaar openstaan. Ze vragen aan elkaar of ze het nog redden. Dat vind ik knap, want in deze tijd is het verleidelijk om op je eigen eiland te gaan zitten.’

Andere tak van sport

Nanna: ‘Ik weet nog goed toen ik in Vogellanden begon te werken. Ik moest echt afgeremd worden omdat ik het tempo van het ziekenhuis gewend was. Het is echt een andere tak van sport. In het ziekenhuis draait het veel om de zorg van acute patiënten en het stellen van diagnoses. In het revalidatiecentrum is ons werk juist gericht op het traject dat daarna komt. We begeleiden mensen in het weer zelfstandig kunnen functioneren. Daarvoor is vaak een extra pas op de plaats nodig.’

Hoe lang de verpleegkundigen nog in Isala blijven, zal afhangen van de ontwikkelingen van de komende tijd. Ineke: ‘Je hoopt natuurlijk dat het niet meer nodig zal zijn. Hoe dan ook is het een leerzame en leuke ervaring geweest. Eigenlijk zou ik een combinatiefunctie waarbij ik en in het revalidatiecentrum én het ziekenhuis werk, heel mooi vinden.’

 

Gerelateerd nieuws