Contact
  1. ‘Ik had twee opties’

Van een Barrett-slokdarm had Willem Tanghe nog nooit gehoord. Toen de arts in het St. Jansdal in Harderwijk hem doorverwees naar Isala, hoorde hij de term voor het eerst. ‘Ik kende het niet.’

Willem Tanghe

Al van jongs af aan had Willem veel last van brandend maagzuur. ‘Tussen de maag en de slokdarm zit een klepje die bij mij niet goed afsluit. Ik krijg daar medicijnen voor. Die helpen goed, maar ik heb ook vaak zittend geslapen omdat het maagzuur terug de slokdarm inliep.’ Omdat Willem al zo lang klachten had, ging hij jaarlijks voor controle naar het ziekenhuis in Harderwijk. ‘De arts vertrouwde het niet en verwees mij door.’

Andere kleur

‘Dokter Alkhalaf legde uit dat het slijmvlies in mijn slokdarm een andere kleur had’, vervolgt Willem. ‘Ook zag hij onrustige cellen en na onderzoek bleek dat het kwaadaardig was. Dan val je van je stoel als je dat hoort. Gelukkig was het niet uitgezaaid. Alkhalaf legde mij uit dat ik twee opties had. Een operatie waarbij de hele slokdarm zou worden verwijderd of een warmtebehandeling, waarbij ze de kwaadaardige cellen uit mijn slokdarm zouden schrapen met daarna een intensief controle traject. Ik koos voor het laatste.’

Spanning 

Het was een behandeling die toen nog in onderzoeksfase was. ‘Ik deed mee voor mijzelf maar ook voor anderen. Misschien had een toekomstig patiënt er nog iets aan. Na de behandeling werd ik om de drie maanden een dag opgenomen voor verschillende onderzoeken. Daarna was het wachten op de uitslag. Dat wachten heb ik echt onderschat. De spanning die dit mij en het thuisfront gaf, was enorm. Dat gaat nu beter. Het is al weer langer geleden, dan ga je er vanuit dat het goed zal zijn. Nu heb ik nog twee keer per jaar controle, straks nog maar één keer.’

De zorg in Isala heb ik als heel prettig ervaren en dokter Alkhalaf is een zeer betrokken arts.