‘Omdat ik mensen verder kan helpen en er een diagnose gesteld kan worden, dankzij de beeldvormende technieken die ik toepas.’ Aan het woord is Irma van Dartel, radiodiagnostisch laborant met specialisatie echografie.
‘Ik doe vooral echo-onderzoeken, maar ik werk ook op de buckykamers en verricht doorlichtings werkzaamheden op de OK. Als laborant werk ik op alle locaties, dus in het ziekenhuis in Zwolle, op de buitenpoliklinieken en zoals vandaag in het Diagnosepunt. In het Diagnosepunt komen de patiënten die zijn verwezen door de huisarts. De echo-onderzoeken die wij doen, zijn weinig belastend. Maar wij kunnen daarmee wel makkelijk en snel aandoeningen uitsluiten of bevestigen. Een echo duurt ongeveer twintig minuten. Tijdens de echo onderzoeken heb je net wat langer contact met je patiënt, dat vind ik leuk. Na een echo onderzoek maak ik een voorlopig verslag. De radioloog bekijkt dat verslag en de gemaakte echobeelden ook en geeft het definitieve verslag door aan de huisarts. Mijn werk is een combinatie van techniek en patiëntencontact, dat maakt dat ik het een prachtig beroep vind.’
Pokerface
Met haar 25 jaar ervaring als laborant, weet Irma soms voordat ze een echo maakt al dat ze iets gaat vinden. ‘Ik zie het soms aan het gezicht. Als ik dan inderdaad iets zie of vind, dan mag ik het niet vertellen. Ook als ik niets zie, mag ik niet geruststellen. Dat is niet aan mij, maar aan de huisarts of aan de specialist. Ik leg dat altijd uit voordat ik met een onderzoek begin. En als ik bezig ben, heb ik een pokerface. Ik weet dat mensen naar mijn gezicht kijken, maar ik laat niets blijken. Soms heb je het gevoel dat je meer moet gaan bekijken. Dat doen ik dan altijd. Daarbij kom ik dan wel eens een afwijking tegen die ik anders niet gevonden had. Het maken van een echo is heel secuur werk. Alles moet ik zo goed mogelijk in beeld brengen.’
Energie
Tot juni was Irma ook leidinggevende. ‘Maar ik ben blij dat ik daar mee gestopt ben, want ik werkte steeds minder mee op de werkvloer. Nu ben ik weer fulltime laborant. Ik krijg zo veel energie van een dag op de werkvloer en het contact met de patiënten. De uitdagendste onderzoeken zijn wanneer je niet een röntgenfoto kunt maken op de manier die in de protocollen staat. Bijvoorbeeld omdat een patiënt niet anders kan liggen. Hoe maak je dan toch een goede foto? Of op de SEH. Stel er komt een groot trauma binnen en de traumachirurg heeft een echo nodig om te zien wat er aan de hand is. Die echo moet dus zo snel mogelijk gemaakt worden. Met die druk moet je goed om kunnen gaan en stevig in je schoenen staan.’
