Contact
  1. ‘Je kunt meer voor de mens doen’

René van Dokkumberg en André van Zon waren als receptiemedewerker jarenlang het visitekaartje van het ziekenhuis in Meppel. In het nieuwe gebouw zijn ze dat nog steeds, maar niet meer vanachter de balie. In hun nieuwe rol als surveillant komen ze in het hele ziekenhuis en zijn ze aanspreekpunt voor bezoeker, patiënt en collega.

René van Dokkumberg en André van Zon voor ziekenhuis

Het is even na drieën in Isala Meppel. De middagdienst van surveillant René van Dokkumburg en surveillant in opleiding André van Zon is zojuist begonnen. Ze moeten gelijk aan de bak want er wordt een patiënt vermist. De mannen speuren het terrein af maar zonder resultaat. Weer telefoon. Gelukkig, de patiënt is terecht en wordt teruggebracht. Tijd om de telefoon weg te stoppen is er niet. Deze keer belt de meldkamer in Zwolle. De slagbomen op het parkeerterrein weigeren dienst. Een simpele oplossing is er niet dus regelen René en André het verkeer zolang ze wachten op iemand van de technische dienst. ‘En dan hebben we onze buitenronde nog niet eens gelopen.’

Een nieuwe rol

Met de verhuizing naar het nieuwe ziekenhuis kwam de functie van receptiemedewerker te vervallen. Via een belangstellingregistratie konden de medewerkers aangeven naar welke nieuwe functie hun voorkeur zou uitgaan. Naast medewerker centrale balie was het ook mogelijk om bij het servicebureau, in Brasserie de Klepper of als surveillant aan de slag te gaan en indien nodig een aanvullende opleiding te volgen. René had zijn papieren voor beveiligingstaken al vanuit zijn tijd bij justitie. ‘Ik zit nog op “school”’, lacht André. ‘Om die reden loop ik zo lang de opleiding duurt mee met collega’s die bevoegd zijn. Maar normaal gesproken is dit een solofunctie.’

Wat niet wil zeggen dat je dan vooral op jezelf bent aangewezen. ‘Integendeel’, zegt René. ‘Je staat als surveillant in nauw contact met de meldkamer in Zwolle en met allerlei collega’s, bijvoorbeeld van de centrale balie, de SEH en huisartsenpost waar we ‘s avonds te vinden zijn en met het avond- en weekendhoofd. Daarnaast spreken we tijdens onze rondes ook veel collega’s.’

Verantwoordelijk voor veiligheid

24/7 is er een surveillant aanwezig in Meppel. ‘Hoe een gemiddelde dienst er uitziet? Die bestaat uit allerlei onderdelen’, zegt André. ‘We handelen meldingen af, bijvoorbeeld van een slagboom die niet opengaat of een vermiste patiënt zoals eerder vandaag. Iedereen kan een beroep op ons doen, we zijn aanspreekpunt voor collega’s, bezoekers en patiënten. Daarnaast doen we brand-/sluitrondes en zijn wij onderdeel van het BHV-team. Verder voeren we controlerondes uit over het terrein en de afdelingen en zijn we verantwoordelijk voor de veiligheid van patiënten, bezoekers en personeel. In die hoedanigheid proberen we ervoor te zorgen dat iedereen zich veilig voelt.’

Omdat René al bevoegd was kon hij gelijk na de verhuizing zelfstandig aan het werk als surveillant. ‘Best spannend vond ik dat, die eerste dag. Maar eigenlijk verliep het gelijk heel goed. Het voordeel is dat ik de organisatie goed ken. Ik weet precies bij welke collega ik moet aankloppen als er iets is. Ter voorbereiding op mijn nieuwe functie heb ik nog een dag meegelopen in Zwolle. Dat was heel leuk en leerzaam. Er zijn overeenkomsten maar ook veel verschillen in het werk. In Zwolle hebben ze bijvoorbeeld een meldkamer waarin ze alle camerabeelden monitoren, ook die van Meppel. Wij worden door hen aangestuurd. Als iemand bij de slagboom in Meppel op de intercom drukt, spreken ze iemand uit Zwolle. Die belt ons vervolgens met de melding.’

 

We zijn overal

Een groot verschil met het werk in het oude ziekenhuis is dat ze niet meer op een vaste plek zitten. ‘De balie bij de hoofdingang is één van de plekken waar je ons kunt vinden, maar we lopen vooral veel rond. Dat is denk ik ook het mooie eraan. Eerder zat je alleen achter de receptie en kreeg je een melding die je dan weer doorzette. Nu doe je zelf iets met de meldingen die je krijgt. Als surveillant ben je meer gastheer en heb je een wezenlijke rol in de begeleiding van mensen. Je kunt meer voor de mens doen.’

‘In ons uniform zijn we bovendien herkenbaar en worden we regelmatig aangesproken. Ik heb al paar keer gehad dat ik werd gevraagd bij iemand te zitten die zich niet goed voelde. Fijn dat we die toegankelijkheid uitstralen.’ André knikt: ‘In het begin twijfelde ik maar ik zou nu niet meer terug willen naar mijn oude functie. Hoewel die tijd ook zeker zijn charmes kende. ‘Vanachter de balie deed je bijna alles. Iedereen kende je en wist je te vinden. We riepen zelfs OK-teams op voor een operatie. Als receptiemedewerkers waren we echt de spil van het bedrijf, nu zijn we als surveillanten overal.’