“COVID heeft ook gevolgen voor ons werk als Longfunctieanalist” vertelt Irene Steenbruggen. Als Longfunctieanalist is ze met name druk met de restverschijnselen, die patiënten hebben over gehouden aan één van de eerste golven: ‘Het is zo’n grillig virus.’
Irene ziet veel patiënten met restverschijnselen van COVID-19 op de longfunctieafdeling. ‘Veel patiënten zijn nog erg moe, ze kunnen niet veel meer.’ Als voorbeeld noemt ze een voorheen fitte meneer van 47 jaar. ‘Hij baalde enorm dat hij zo moe was en geen conditie meer had. Hij had een elektrische fiets geleend van iemand, want zelf wilde hij het liefst weer op een gewone fiets. Maar zelfs een klein stukje op zijn eigen fiets lukte niet meer.’
Middenrif
De longfunctie van de 47-jarige man was echter prachtig. ‘Dat was helemaal prima, dus we hebben verder onderzoek gedaan. Dankzij de ademspierkrachtmeting kwamen we erachter dat de spierkracht van zijn middenrif enorm was afgenomen.’ Door gerichte oefeningen, die hij later kreeg van de fysiotherapeut, kon hij zijn middenrif trainen en zijn conditie weer opbouwen. ‘We zien ook bij patiënten die aan de beademing hebben gelegen dat de kracht van het middenrif is afgenomen. Ze hebben immers hun ademhalingsspieren langere tijd niet hoeven gebruiken.’
Onderzoeken
Bij alle longfunctieonderzoeken wordt uitgebreid gebruik gemaakt van allerlei persoonlijke beschermingsmiddelen. ‘Je kunt je voorstellen dat bij het blazen en inspannen bij de fietstesten veel aerosolen vrijkomen. Ook hebben we de ventilatie van de onderzoeksruimtes onder de loep genomen.’
Restverschijnselen
Van de vierde golf merken Irene en haar collega’s nog niet veel op de afdeling. ‘We zijn vooral bezig met patiënten die drie tot zes maanden na het doormaken van het virus nog veel klachten hebben. Eerder zagen we alle patiënten die met COVID-19 in het ziekenhuis hebben gelegen, maar nu alleen nog de patiënten met aanhoudende klachten. Het zijn er anders teveel.’
