Contact
  1. Na 15 maanden weer terug op de afdeling

‘Yes, ik mag weer.’ Dat was het eerste wat vrijwilliger Doetie Ipskamp – Bergsma (75) dacht toen ze woensdagmorgen wakker werd. Sinds maart vorig jaar zat ze door corona verplicht thuis en kon ze niet aan de slag op haar verpleegafdelingen. ‘Geloof mij, het was een zwart gat waar ik inviel. Ik ben blij dat ik nu weer van betekenis kan zijn.’

Doetie sorteert de post

Doetie is afdelingsvrijwilliger op de verpleegafdeling Hartbewaking en Gynaecologie/Urologie. ‘Bij Hartbewaking kan ik hopelijk binnenkort weer beginnen. Maar sinds vandaag dus weer bij Gynaecologie/Urologie. Ik heb al weer zo veel gesprekken gevoerd met patiënten. Ik kijk eerst altijd even hoe iedereen er bij ligt. En als iemand dan behoefte heeft aan een praatje, dan luister ik. Soms vragen patiënten of ik echt zo veel tijd voor hen heb. Die tijd heb ik inderdaad. Ik kan dat doen en dat geeft mij veel voldoening. Ook breng ik de post rond op de afdeling, ruim tijdschriften en kranten op, of ververs de bossen bloemen.

Verschillende patiëntgroepen

Doetie begon als vrijwilliger bij Hartbewaking. ‘Ik had wel tijd om meer te doen en toen kreeg ik Gynaecologie/Urologie erbij. Het zijn twee hele verschillende afdelingen met verschillende patiëntgroepen. Het is rustiger bij Hartbewaking. Toen ik thuis kwam te zitten, wist ik even niet wat ik kon doen. Ik ben ook vrijwilliger bij de stichting Philippine aid fund; oftewel mijn zorg die over de grens gaat. Jaarlijks gaan wij naar één van de armste eilanden (Eastern Samar) om daar de handen uit de mouwen te steken. Maar dat ging nu dus ook niet door. Dus dan maar dingen voorbereiden voor als wij straks wel weer gaan. Wat ik bijvoorbeeld veel doe, is het borduren van handdoeken en dergelijke die wij dan verkopen op braderieën, zoals de jaarlijkse Warme Wintermarkt in Isala. Daar sta ik ook altijd. Naast borduurwerk verkoop ik dan ook amaryllisbollen. Maar goed, alle braderieën gingen afgelopen jaar niet door. Nu het met corona weer de goede kant uit gaat, ik weer in Isala aan het werk kan, hoop ik dat wij binnenkort ook weer naar de Filipijnen kunnen afreizen.’

Startbijeenkomst

Op dit moment zitten er nog zo’n 200 vrijwilligers thuis. Leny Wijnstok: ‘Langzaam kunnen wij weer opstarten gelukkig. Ondertussen houden wij contact met onze vrijwilligers via zoom en via nieuwsbrieven. Ook worden ze meegenomen in de extraatjes die medewerkers thuisgestuurd krijgen.  Dat waardeert iedereen enorm. Voordat iemand weer aan de slag gaat op een afdeling, hebben wij eerst via zoom een startbijeenkomst. Daarin bespreken wij de maatregelen zoals afstand houden, vaak je handen ontsmetten en natuurlijk het dragen van een mondkapje. Ook leggen wij uit hoe het gaat met de screening bij de ingang. Toen een groot deel van onze vrijwilligers thuis kwam te zitten, stond er immers nog geen tent voor de ingang.’   

Mondkapje

‘Ik zag er wel een beetje tegenop om met mondkapje op te moeten werken’, bekent Doetie. ‘Maar het valt enorm mee. Ik ben gewoon blij dat ik hier weer ben, mijn collega’s zie en weer iets kan betekenen voor mensen. Straks weer voldaan naar huis en ik hoop dat ik snel ook weer aan de slag mag bij Hartbewaking.’

Ook vrijwilliger worden?

Lees hier meer informatie over vrijwilligerswerk in Isala.

Gerelateerd nieuws