'Onze patiënten zijn erg ziek'

‘Normaal werk ik als verpleegkundige op de Acute Opname Afdeling (AOA) en vangen wij spoedpatiënten op. Wij hebben een grote capaciteit en het was dan ook logisch dat wij hier de besmette patiënten zouden gaan opvangen op een zogenoemde cohort-afdeling. Eerst staat het nog ver van je af. Een isolatiekamer hielden wij vrij voor de eerste patiënt in Isala. En dan is die eerste patiënt er opeens. Dat was enorm spannend voor iedereen. Wij hebben toen heel snel opgeschaald, op de AOA en nu ook op de Longafdeling. Op de afdeling gynaecologie/urologie liggen sinds kort een paar patiënten in isolatie die mogelijk besmet zijn. Mocht dat inderdaad zo zijn, dan worden ze overgebracht naar de cohort-afdeling.’

Angstig

‘Onze patiënten zijn heel erg ziek. Daar ben ik best van geschrokken. Op het ene moment zijn ze goed aanspreekbaar, op het andere moment is het helemaal mis. Het evenwicht is zo wankel! Patiënten zijn bang. Graag zou ik hun angst weg willen nemen, maar omdat wij zo weinig weten over het coronavirus kunnen wij dat niet altijd doen. Het voelt af en toe alsof je met je rug tegen de muur staat. Ook familie kan geen troost geven, want bezoek mag niet op deze afdeling komen. En als patiënten zich dan zo zwak en moe voelen, dat ze niet eens kunnen appen of mailen, is er geen contact. Ook voor de familie is dat erg zwaar. Wij proberen hen dan telefonisch op de hoogte te houden. En voor wie nog steeds denkt dat het alleen oudere patiënten overkomt of jonge mensen met een andere aandoening…dat is niet het geval. Ik zie het dagelijks en dat maakt de situatie zo angstig.’

Niets eten of drinken

‘Het werken in beschermde kleding is zwaar. Je hebt steeds een mondneusmasker op en de striemen heb je aan het einde van de dienst op je gezicht staan. Wij mogen niets eten of drinken tijdens ons werk op de cohortafdeling omdat je dan je masker af moet doen. Naar het toilet gaan, proberen wij zoveel mogelijk te beperken. Want dan moet jij je weer omkleden en wij willen zo weinig mogelijk isolatiemateriaal verspillen. Dus werken wij zo lang mogelijk door. Wij werken in tweetallen. Dus als je even van de afdeling af moet, dan weet je collega alles van je patiënt en kan ze de zorg overnemen.’

Kwalijk

‘Natuurlijk ben ik bang om ziek te worden. Vooral omdat ik dan anderen zou kunnen besmetten en dat ik dan een aantal weken mijn werk niet kan doen. Terwijl wij juist iedereen nodig hebben. Als je dan beelden ziet van mensen die zich niets van de regels aantrekken en gewoon met zijn allen op het strand lopen, terwijl wij hier zo ontzettend hard werken...Dat vind ik erg kwalijk. Mijn leven is nu werken, rusten en weer werken en geen sociale contacten.’

Hartverwarmend

‘Naast mensen die niet door hebben hoe ernstig het is, leven ook veel mensen met ons mee. Dat is hartverwarmend. Pizza’s van Domino’s, de supporters van PEC op het parkeerterrein, bloemen kaartjes…overweldigend gewoon. Dat geeft ons moed om door te gaan. Wij maken nu echt hele heftige dingen mee. Helaas ook patiënten die zo door je vingers glippen, dat is ontzettend confronterend. Als collega’s kunnen wij het er met elkaar over hebben. En ook verder is er in Isala aandacht voor psychosociale hulp. Dat is nodig.’

Voor elkaar klaar staan

‘Gelukkig zijn er ook al een aantal patiënten met ontslag gegaan vanaf de cohortafdeling, dit doet ons allen goed. Ik ben super trots op al mijn collega’s van de AOA die zich nu extra inzetten om de zorg voor deze kwetsbare patiënten te kunnen leveren. In het ziekenhuis staat iedereen voor elkaar klaar.  Wij krijgen hulp van i-flex, en collega’s van afdelingen waar het nu wat minder druk is. Bovendien werken wij heel goed samen met de collega’s van de Longafdeling. Ook daar liggen nu coronapatiënten. Met elkaar krijgen wij dit virus eronder!’