Contact
  1. ‘Precies de stok achter de deur die ik nodig had’

Na de plaatsing van een stent, krijgt mevrouw van der Geer (71) de mogelijkheid om deel te nemen aan hartrevalidatie in het Isala Harthuis. Vijf weken later is haar conditie weer op hetzelfde peil als voor de klachten begonnen.

Mevrouw van der Geer

Vage klachten

Vage klachten als benauwdheid en angstige gevoelens beginnen zo’n anderhalf jaar geleden. Ze schrijft ze op dat moment toe aan haar leeftijd en kwaaltjes die daar bij kunnen horen. Maar tijdens een wandelvakantie in de bergen, waarbij ze meerdere keren moet stoppen om op adem te komen, wordt het haar te gortig. Terug in Nederland wordt ze door haar huisarts gelijk naar de cardioloog doorgestuurd. Progressief angina pectoris luidt de diagnose. Haar hart krijgt te weinig zuurstof. Kort daarop ondergaat Mevrouw van der Geer een hartkatheterisatie en een stentbehandeling.

Hartrevalidatie

‘Ja, het was schrikken. Maar tegelijkertijd vielen de klachten ook eindelijk op hun plaats. Ik was opgelucht dat ik gelijk geholpen kon worden.’ Na de ingreep voelt mevrouw van der Geer zich gelijk stukken beter. ‘Ik had weer lucht. Maar daarmee was ik er nog niet, realiseerde ik me. Mijn conditie had een flinke knauw gekregen. Om herhaling of erger te voorkomen, moest ik deze weer opbouwen. Dit in mijn eentje doen zag ik niet zitten. Je bent toch angstiger om weer in beweging te komen. Gelukkig werd ik uitgenodigd om mee te doen aan hartrevalidatie. Al een week na de ingreep kreeg ik een brief binnen voor de eerste groepsbijeenkomst. Daar werd uitgelegd welke vormen van begeleiding er werden aangeboden en kon ik zelf aangeven waar ik behoefte aan had.’

Conditieverbetering

Mevrouw van der Geer kiest voor een traject waarbij de nadruk op conditieverbetering ligt. Twee keer in de week koerst ze richting het Harthuis, waar ze aan het werk wordt gezet op de hometrainer, en met kracht- en grondoefeningen aan de slag gaat. Haar doel: weer mee kunnen doen in de maatschappij. Een flinke wandeling met de hond, oppassen op haar kleinkind, weer haar taken als coördinator van het gemeenschappelijke kruidentuintje uitvoeren. Dat alles lijkt op dat moment nog ver weg, maar door mee te doen aan hartrevalidatie krijgt ze al snel weer energie om al die dingen te doen. ‘Het was precies de stok achter de deur die ik nodig had, juist ook door twee keer in de week echt naar het Harthuis te moeten komen.’

Nieuw stijl

Halverwege het revalidatieprogramma stapt de Elburgse net als de andere patiënten, over op hartrevalidatie nieuwe stijl. Hierdoor merkt ze nog sneller verbetering. ‘De nieuwe stijl biedt een programma op maat. Er wordt gekeken naar je persoonlijke situatie – ik heb bijvoorbeeld een knieblessure - en er worden alternatieven geboden als je iets bijvoorbeeld niet kunt. Bij mij werd ook extra gelet op de buikoefeningen, omdat ik in het begin niet zelf overeind kon komen.’ Na vijf weken training rond mevrouw van der Geer het hartrevalidatie programma in het Harthuis af en zet ze training  voort bij de fysiotherapeut bij haar in de buurt. ‘Hartrevalidatie heeft mij weer vertrouwen gegeven in mijn lichaam. Nu loop ik weer drie keer per dag een stevige wandeling met de hond, net als anderhalf jaar geleden.’

Meer informatie

Kijk voor meer informatie op isala.nl/harthuis