Contact
  1. Schrijven met je ogen

Schrijven met je ogen. Het klinkt als sciencefiction, maar het is sinds kort de oplossing op de IC van Isala voor patiënten die niet kunnen praten. Thomas Booijnk, student aan de universiteit van Twente / Hogeschool Windesheim, ontwikkelde samen met Isala de EyeWriter.

Arts schrijft met zijn ogen

Stel, je ligt op de IC, je hebt dorst maar je kunt niet praten en dus niet om water vragen. Of je ligt niet lekker en het lukt niet om dat de verpleegkundige dat duidelijk te maken. IC-verpleegkundige Peter Schutte: ‘Dat is zo frustrerend; voor de patiënt en voor ons als verpleegkundigen. Daarom wilden wij een manier van communiceren bedenken waarbij je niet hoeft te praten of te schrijven maar toch op een makkelijk manier duidelijk kunt maken wat je wilt.’ 

Iets eenvoudigs

De EyeWriter oogt als een robuuste tablet, vastgeklemd in een standaard die je in verschillende standen kunt zetten. Peter: ‘Schrijven met je ogen, wordt vaker gedaan. In games maar ook door mensen met een hoge dwarslaesie.  Alleen zijn dat hele ingewikkelde systemen, op de persoon afgesteld. Wij wilden iets eenvoudigs waar iedere patiënt mee om kan gaan. Het prototype hebben wij uitgetest op een patiënt van 85. Ze had het zo door. Dat was voor ons het teken om de EyeWriter in te kunnen gaan zetten.’

Zelf woorden maken

Voordat je de EyeWriter kunt gebruiken, moet hij eerst gekalibreerd worden met de ogen van de patiënt. Als dat is gelukt, kan hij zelf woorden gaan maken. Doordat je niet beslist een vraag met een “ja” of “nee” hoeft te antwoorden, kunnen verpleegkundigen of familie ook open vragen stellen. Daarnaast zijn er een aantal voorbeeldzinnen voorgeprogrammeerd over bijvoorbeeld eten en drinken en vermaak. Peter: ‘Hierdoor geven wij de patiënt weer enige controle terug. Wij gaan nu kijken of er voldoende zinnen in staan, of dat wij ze nog aan moeten vullen. Ook zijn wij benieuwd hoe vaak wij de EyeWriter gaan inzetten. En of wij er misschien nog één nodig hebben. Misschien zijn er andere afdelingen die ook behoefte hebben aan één, bijvoorbeeld neurologie en neurochirurgie.’