Wat begon als een sportieve middag parapenten in oktober, mondde voor Jan Jacob Stam (67) uit in een ziekenhuisopname. Na een val van ongeveer 12 meter hoogte brak hij zijn rug.
‘Ik ben een ervaren piloot, ik was een nieuw scherm aan het testen met parapenten. Het was die dag bijna windstil, maar ineens kwam er vanaf de verkeerde kant een windvlaag. Ik viel meters naar beneden en werd binnengebracht op de SEH.
Niet bewegen
De SEH maakte indruk op Jan Jacob. ‘Alles gebeurde efficiënt op één plek en er bleef, ondanks dat ik soms lang moest wachten, altijd iemand bij mij. Toen het duidelijk werd dat mijn ruggenwervel kapot was ontmoette ik dokter Adriaan Mostert. Hij heeft mij alles uitgelegd en ik had direct door dat dit zijn grote passie is. Mensen oplappen. Het is fijn om van een arts of verpleegkundige of verzorgende niet alleen het vakmanschap te zien, maar ook de mens erachter te ervaren. Ik moest hem beloven dat ik een foto zou sturen zodra ik weer ging vliegen.’
Wachten
De orthopaedisch chirurg moest hem opereren, maar vanwege spoedgevallen tussendoor lag Jan Jacob een paar dagen te wachten. ‘Ik mocht helemaal niet bewegen, dan kon er iets beschadigen. Het zogeheten ‘boomstam verpleging’. In die tijd ben ik waanzinnig goed verzorgd door alle verpleging. Er werd met me overlegd en ik werd gestimuleerd om zoveel mogelijk zelf te doen, en vooral ook om daarvoor mijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Ik heb mij geen moment betutteld gevoeld.’ Uiteindelijk kon hij op vrijdag geopereerd worden.
Operatie
Vijf uur na de operatie kwam dokter Mostert bij hem. Zelf kon hij ook al rechtop zitten. ‘Sterker nog, ik kon een paar uur na de operatie al lopen. Dokter Mostert zei dat als ik nu een koprol wilde maken, dat ik dat mocht doen. Bewegen is belangrijk. Niet voorzichtig doen, gewoon lopen. Luisteren naar je lichaam. Er zitten nu schroeven en een prachtig bouwwerkje in mijn rug.’
Op de ski’s
Twee maanden later weet Jan Jacob de afdeling te verrassen met een videoboodschap. Het herstel gaat goed, vertelt hij terwijl hij soepel aan komt skiën. ‘Het was best wel spannend, het was de eerste dag na het ongeluk dat ik weer zoiets ging doen. Je moet toch even voelen hoe het gaat.’ Tijdens diezelfde vakantie in Frankrijk pakte hij ook zijn parapent er weer bij. Jan Jacob: ‘Ik vind het geweldig dat mijn lijf toch nog zo kan bewegen.’
Terug
Ik ben mij nu enorm bewust van de impact van een ziekenhuisopname. Als je uit een ziekenhuis komt en je leven is in handen geweest van anderen, ongeacht hoe goed ze voor je gezorgd hebben, dan kan het zijn dat je iets van jezelf overhandigd hebt. Dat er iets van jou is achtergebleven. Ik zou graag zien dat hier bij stil gestaan wordt. Dat je niet alleen je persoonlijke bezittingen meeneemt bij ontslag, maar elk stukje van jezelf ook.
In de tijd na het ongeluk is Jan Jacob ook nog teruggegaan naar de plek waar het allemaal gebeurde. ‘Dat was goed om te doen. Toen pas besefte ik: ik had dood kunnen zijn. Of een dwarslaesie kunnen hebben. Ik ben blij en dankbaar dat ik op deze manier geholpen ben en dat ik mijn sportieve leven weer kan oppakken. Daarnaast heb ik nog wijze woorden meegekregen vanuit de afdeling, die ik nooit zal vergeten: “Doe nu vooral dingen die je energie geven, niet wat je energie kost.”’