Contact
  1. ‘Wij kijken altijd naar de kansen van de patiënt’

Komt er een derde golf of niet en hoe hoog wordt die golf dan? Lopen de IC’s vol zoals wij zagen gebeuren in Engeland. Of kunnen wij dankzij de maatregelen en de vaccinaties de Britse en andere varianten de kop in drukken. ‘Op deze vragen heb ik geen antwoorden’, zegt anesthesist/ intensivist Marijn Kuijpers. ‘Wij weten het niet. Wat ik wel weet, is dat ik mij zorgen maak over de Britse variant en de daarbij mogelijke derde golf.’

Marijn Kuijpers op de IC

Op dit moment zijn er op de IC weer meer bedden beschikbaar voor reguliere zorg. Marijn: ‘Maar wij zitten nog steeds in een reductie. Dankzij het openen van een aantal IC bedden op de Recovery kunnen wij meer reguliere zorg door laten gaan. Denk aan hartoperaties. Daarnaast ligt er een aantal coronapatiënten in isolatie en er is unit waar coronapatiënten verpleegd worden die niet meer besmettelijk zijn.’ Ondanks dit voorzichtige optimisme bereiden ziekenhuizen zich ook voor op een enorme toeloop van patiënten en een tekort aan IC bedden. Marijn: ‘Iets wat je nooit hoopt mee te maken. Maar als het gebeurt, moet je wel zijn voorbereid. En dat doen wij dus nu. Mochten wij ooit in de fase komen dan betekent dit dat er landelijk te weinig IC bedden zijn. En dat je dus moet gaan bepalen wie een IC bed krijgt. Dit betreft overigens alle patiënten die dan een IC bed nodig hebben. Niet alleen corona-patiënten.’

Triagecommissies

De selectie wordt zo veel mogelijk gedaan op basis van medische feiten. Maar er wordt ook gekeken naar niet medische gronden denk bijvoorbeeld aan leeftijd en verwachte ligduur. Er komen triagecommissies die een dagdienst hebben en aan de hand van dossiers gaan bepalen wie het IC bed krijgt. Marijn: ‘Het is belangrijk dat de artsen in de triagecommissie niet betrokken zijn bij de patiënt. De patiënt en familie dus ook niet ziet. Want als arts spring je altijd in de bres voor je eigen patiënt, dat is normaal. De triagecommissie kijkt naar kwetsbaarheid, andere aandoeningen en de verwachting hoe iemand weer van de IC afkomt. De patiënt die niet naar de IC kan, geef je wel een ander behandelplan. Maar dus niet een IC bed.’

Overleg met longarts en internist

Een patiënt niet (kunnen) opnemen op de IC ligt enorm gevoelig. Marijn: ‘Maar het is nu ook niet zo dat wij iedereen opnemen. Dan heb ik het over coronapatiënten maar ook over patiënten met een bijvoorbeeld een grote onbehandelbare hersenbloeding. Wat voor kansen heeft iemand? Kunnen wij hem beter maken en wat is dan de kwaliteit van leven? Daar kijken wij altijd naar en die duidelijkheid mis ik wel eens in de media. De meeste coronapatiënten komen vanaf de cohortafdeling naar de IC. En met de artsen van die afdeling hebben wij dagelijks laagdrempelig overleg. Wij bezoeken vanuit de IC patiënten die in een risicozone zitten. Samen met de longarts en internist maken wij per patiënt een inschatting. Hoe ziek is een patiënt? Zijn er nog andere aandoeningen? Woont iemand thuis en kan hij zich goed redden of moet deze meneer of mevrouw geholpen worden bij alle dagelijkse handelingen.’

Ondersteunende therapieën

Na een jaar corona, is er veel geleerd. Marijn: ‘Wij leren de ziekte steeds beter kennen. Met onze huidige kennis kunnen wij patiënten steeds beter beademen. Desondanks is de gemiddelde beademingsduur lang. Als daarna de patiënt wakker wordt, zien wij dat deze periode veel met hen doet en heeft gedaan. Zowel fysiek als mentaal gaan zij achteruit. Over ondersteunende therapieën weten wij inmiddels eveneens meer. Dexamethason (bijnierschorshormoon), waarmee wij op de cohortafdeling al starten, lijkt IC opnames te kunnen voorkomen. Maar patiënten die ondanks deze medicatie op de IC komen, ogen zieker dan in de eerste Covid-periode. In de eerste golf zagen wij dat veel patiënten longembolieën hebben. Daarom krijgen patiënten zodra ze worden opgenomen een hogere dosering bloedverdunners. En door het gebruik van steroïden is er minder littekenweefsel in de longen. Wanneer coronapatiënten op de cohort voor een lange tijd zuurstof krijgen, nemen wij hen nu eerder op, op de IC. Dat beïnvloedt de uitkomst positief. Dat bekijken wij dus iedere dag samen met de artsen van de cohortafdeling. Zo hebben wij het afgelopen jaar heel veel geleerd over het coronavirus. En ik verwacht dat wij die kennis nog wel een tijdje kunnen gebruiken en nog veel meer gaan leren omdat corona voorlopig nog geen verleden tijd is.’

Het is een mening

Nu het al zo lang duurt en wij niet weten wanneer het leven weer enigszins normaal is, komen er de onvermijdelijke vragen als: zetten wij niet te veel aan de kant voor covid-zorg? Moet de maatschappij niet verder open? Loopt de economie niet te veel schade op. Opvallend was het statement van de vier intensivisten in het NRC. Zij vinden dat de coronamaatregelen een te grote tol eisen en dat versoepelingen nodig zijn. ‘Dat is een mening’, zegt Marijn. ‘Is het de waarheid? Ik weet het niet. Daarom heb ik er moeite mee. Ik wil als arts namelijk niet op de stoel van de overheid gaan zitten. Ik denk graag mee, maar dan met meerdere artsen. Ik wil niet als Marijn mijn mening geven. Privé krijg ik ook veel vragen. “Marijn moeten wij niet dit”, “Marijn weet je wel hoe het is voor de ondernemers”. Ik ben gestopt om daar op in te gaan omdat ik het gewoonweg niet weet. Wat ik wel weet is dat wij gemotiveerd zijn om de best mogelijke zorg te blijven bieden, de maatregelen effect hebben en wij zijn begonnen met vaccineren. Kortom, perspectief voor de toekomst.’

Gerelateerd nieuws