Contact
  1. ‘Ik heb echt mijn plek gevonden’

Van jongs af aan wilde Bea Talsma al in het restaurant werken van een ziekenhuis. Op haar 51ste maakte zij die droom waar en ging ze aan de slag bij Vermaat in het oude ziekenhuis in Meppel. Inmiddels is Isala haar werkgever en werkt zij in Brasserie de Klepper.

Portret van Bea in het restaurant

‘Zo lang werk ik nog niet bij Isala’, vertelt Bea. ‘November vorig jaar begon ik bij Vermaat in het oude ziekenhuis. De ene keer werkte ik in het personeelsrestaurant boven, de andere keer in het bezoekersrestaurant beneden. Hartstikke leuk die afwisseling. Toen ik solliciteerde wist ik nog niet dat Vermaat weg zou gaan uit Isala Meppel. Ik moest opnieuw solliciteren, maar gelukkig werd ik aangenomen. Ik heb echt mijn plek gevonden,’

Ooievaars 

Vanuit de Klepper kijk je zo het Reestdal in. Bea: ‘Wij hebben echt het allermooiste uitzicht van het ziekenhuis. Je ziet de ooievaars op hun nesten. Of de boer die bezig is op zijn land.’ Een verschil met het oude ziekenhuis is dat bezoekers en medewerkers nu gebruik maken van hetzelfde restaurant. Bea: ‘Hierdoor heb ik het idee dat ik meer contact heb met de medewerkers, dat vind ik leuk. Het geeft mij het gevoel dat ik er bij hoor. Daarnaast leer ik weer veel hier, zoals het bereiden van maaltijden. Het liefst begin ik ochtends vroeg om zeven uur. Wij zetten dan alles klaar en om acht uur zijn de eerste gasten er al voor een kop koffie of wat lekkers. Wat mij opvalt is dat ochtends de saucijzenbroodjes vooral in trek zijn. Ze komen van de plaatselijke bakker. Middags hebben mensen meer trek in zoet en kiezen ze voor gebak.’

Spitsuur

Tussen de middag is het spitsuur. ‘Dan zijn wij allebei druk en helpen wij iedereen zo vlot en goed mogelijk. Ondertussen houden wij in de gaten of er nog genoeg broodjes liggen en andere producten. Wanneer dan de grote drukte voorbij is, zetten wij snel alles in de afwasmachine. De sfeer is altijd goed in de brasserie wij hebben veel plezier met elkaar.’

Rond het ziekenhuis liggen mooie paden waar iedereen een wandelingetje kan maken. Zoals de bewoners van Noordeboog en hun bezoek. Bea: ‘Zondag is echt zo’n dag dat mensen op bezoek gaan. Aansluitend gaan zij dan nog even de tuin in en komen bij ons op het terras een bakje koffie drinken. Zo is het hier altijd gezellig.’