‘Ik iets kan betekenen voor patiënten en bezoekers. Aan het woord is Ria Schokker, medewerker van Vermaat en één van de vaste gezichten in de winkel in de Centrale hal van Isala Zwolle. ‘Ik ben meer dan alleen een verkoper. Je merkt al vrij snel wanneer iemand zijn verhaal kwijt wil, of juist niet…’
Ria begon in 2001 bij Isala. ‘Wij waren toen nog in dienst van het ziekenhuis. Ik werkte in het personeelsrestaurant maar verzorgde ook de catering bij vergaderingen, symposia en jubilea. Toen na de verhuizing Vermaat de winkel en de catering ging overnemen, kreeg ik de vraag of ik fulltime in de winkel wilde staan. En ik heb geen moment spijt gehad van mijn keuze. Natuurlijk veranderen er dingen als je een nieuwe werkgever en werkplek krijgt, maar ik ben niet bang voor veranderingen.’
Winkel van Sinkel
‘Mijn collega’s en ik zien de winkel echt als onze eigen toko. Er is altijd wel iets te doen, wat schoonmaken, bijvullen, zorgen dat alle ballonen goed gevuld zijn en vlak voor het middaguur haal ik wat broodjes op uit het bezoekersrestaurant die wij dan hier kunnen verkopen. In het restaurant is het dan zo druk, dat vooral medewerkers hier even een broodje komen halen. Het is echt een winkel van Sinkel. Wij verkopen van alles, tassen, sieraarden, cadeautjes voor baby’s, toiletartikelen en natuurlijk de horecaproducten, zoals koffie, koeken, fris en ijs. IJs verkopen wij heel veel als het warm is. Dan staat de rij soms tot buiten de winkel. De collega’s van Isala zijn echt de grootste afnemers van de cappuccino. Wij trost als ze zeggen dat hij zo goed smaakt, en zo leer je mensen wat beter kennen.’
Afscheid nemen
Ria voelt zich absoluut verbonden met het ziekenhuis. ‘Officieel zijn de medewerkers van Isala niet mijn collega’s maar zo voelt het wel. En ik voel mij ook verbonden met de bezoekers en de patiënten. Je zou in de winkel zo een aflevering van “Hello Goodbye” kunnen opnemen. Ik herinner mij een mevrouw die verbleef op de palliatieve afdeling van IJsselheem in Isala. Ze kwam regelmatig bij mij in de winkel, vaak samen met haar bezoek. Het was nog het enige uitje wat ze had en kocht dan ook regelmatig cadeautjes voor haar vrienden en familie. Op een dag komt ze langs en zegt ze “Ria ik kom afscheid nemen. Morgen pleeg ik euthanasie”. Dat raakte mij enorm. Ik ben zelfs nog op haar begrafenis geweest. Ik denk dat zij zo’n drie maanden bij IJsselheem is geweest en dus drie maanden regelmatig in de winkel kwam. Dan bouw je toch een band op.’
Luisterend oor
‘Of dat echtpaar dat regelmatig hier samen kwam. Hij verbleef ook in IJsselheem, en zij kocht regelmatig een tas bij ons. Het viel mij op dat ze al een tijdje niet meer was geweest. Toen zij weer een keer kwam, vertelde ze met tranen in haar ogen dat haar man was overleden. En dat zij zich zo eenzaam voelde. Ik vind het fijn dat ik dan een luisteren oor kan zijn en dat stukje extra zorg kan bieden. Ik zou daar graag nog meer tijd voor willen hebben.’
Blijdschap delen
En dan zijn er ook de vrolijke verhalen. ‘Neem bijvoorbeeld de mensen die voor het eerst opa en oma zijn geworden. Stralend van geluk staan ze dan aan mijn kassa met zo’n grote ballon of knuffel. Prachtig dat mensen op zo’n moment hun blijdschap met je delen.’
