Jettie is een van de zes bloedafname medewerkers gespecialiseerd in het afnemen van bloed bij kinderen. ‘Ik doe mijn werk al 21 jaar met heel veel plezier en ik weet dat ik er goed in ben. In een paar tellen scan ik wie ik voor mij heb en weet ik wat het kind of de ouders nodig hebben.’
Het belangrijkste advies dat Jettie ouders wil meegeven is: bereid uw kind voor. ‘Vertel uw kind dat jullie naar het ziekenhuis gaan. Dat zij een band om de arm krijgt en een prikje voelt. En dat het helemaal niet erg is als zij daarna moet huilen. Het scheelt zo veel als ouders hun kinderen voorbereiden. Vanmorgen had een moeder dat niet gedaan. Ik vraag haar dan om het alsnog te doen. Toch is het dan een andere afname.’
Goed uitleggen
De kinderen bij wie Jettie bloed afneemt, zijn heel divers. ‘De één vindt het spannend en wil niet kijken terwijl de ander het juist interessant vindt en precies wil weten wat er met het bloed gebeurt. Dat probeer ik dan zo goed mogelijk uit te leggen.’ Soms zijn de kinderen nog heel erg klein. ‘Baby’s van een paar dagen oud bijvoorbeeld, dan ben ik naast de baby ook met de ouders bezig. Als kinderen nog geen drie maanden oud zijn, nemen wij bloed af via een sneetje in de hiel. Druppel, voor druppel, dat is echt heel geconcentreerd werk. Je wilt dan geen druppel verliezen.’
Tekeningen op de muur
Voor bloedafname bij kinderen in Zwolle is een speciale kamer gereserveerd en er wordt ook net wat meer tijd voor ingepland. Soms werken ze met zijn tweeën en houdt een collega het armpje vast. De andere keer gaat het prima alleen. Jettie: ‘De kamer voor kinderen is ruimer en de muren zijn versierd met prachtige tekeningen. Daarmee leiden wij kinderen af.’ Ook staat er een brancard. Niet alleen voor kinderen kan bloedafname namelijk spannend zijn, er zijn ook volwassenen die het eng vinden. Jettie: ‘Zij liggen op de brancard als wij bloed afnemen.’
Bewondering
Hoe ervaren Jettie en haar collega’s ook zijn, bloed afnemen bij kinderen kan een enorme uitdaging zijn. Jettie: ‘Het gebeurt nooit onder dwang, soms lukt het dus gewoon niet. Ik doe nog meer mijn best als je weet dat het belangrijk is om de bloedwaardes zo snel mogelijk te weten. Laatst nam ik uitgebreid de tijd voor een jongen die erg angstig was. Ik heb met hem gepraat en vooral geluisterd. Zijn angst heb ik nooit gebagatelliseerd. Uiteindelijk liet hij het toe. Dat iemand zo veel angst heeft en dan toch overstag gaat, daar heb ik heel veel bewondering voor. Daar kan ik emotioneel van worden.’