Contact
  1. ‘De dynamiek van mijn werk vind ik prachtig’

Joann is één van de elf medisch maatschappelijk werkers in Isala. ‘Dit is echt het werk wat ik hoopte te doen, toen ik ooit koos voor de studie maatschappelijk werk.’ Wat kun je als medisch maatschappelijk werker betekenen in het ziekenhuis? Joann vertelt haar verhaal op de internationale dag van de maatschappelijk werker.

Joann in gang

‘Ik zie vooral mensen met kanker en vaak patiënten met acute leukemie. Als je de diagnose acute leukemie krijgt, verandert je leven plotseling heel snel. Het is een enorm ontwrichtende ziekte. Iedere keer als ik de verhalen hoor, ben ik weer onder de indruk. Ik kom altijd kennismaken met nieuwe patiënten. Vaak hebben patiënten een netwerk waarop ze terug kunnen vallen. Ik kijk dan wat maatschappelijk werk aanvullend kan betekenen. Wanneer er nauwelijks sprake is van een netwerk, kan de hulpvraag groter zijn. Wij helpen patiënten die het lastig hebben op psychosociaal gebied en met praktische zaken. Zo was er vrouw die de behandeling goed leek te doorstaan. Toen ik haar sprak vlak voordat zij naar huis ging, was zij bang dat thuis de klap nog ging komen. Dat zij misschien zou instorten. Ze wilde vooral positief blijven en emoties hield ze liever op afstand. We hebben gepraat over verwerking en wat hier in “normaal” is en wat helpt. Dat gaf haar rust. Zij is daarna nog een paar keer bij mij op de poli geweest.’

Rust en regie

‘Wie ik nooit vergeet, is een alleenstaande moeder met twee tiener dochters. Ze kreeg palliatieve zorg en had niet lang meer te leven. Ze had veel stress rondom het regelen van de opvang en voogdij voor haar dochters. Ze wist niet waar ze moest beginnen. Maar haar allereerste vraag was of de huishoudelijke hulp uitgebreid kon worden. Dat heb ik dus als eerste geregeld, dat gaf rust. Daarna konden we alle aandacht geven aan de regelzaken voor haar dochters. Na verloop van tijd bleek dat zij schulden had. Ze kreeg een deurwaarder aan de deur en dat gaf veel stress. Dat gun je niemand als je nog maar kort te leven hebt. Via de gemeente regelde ik dat zij een buddy kreeg die samen met haar, haar financiën op orde bracht. Zo ontstond er steeds meer rust en kwam er ruimte voor afscheid. Ergens in die laatste weken zei ze dat ze zich veilig voelde door de hulp vanuit het palliatief team en maatschappelijk werk. Dat is het minste wat ik haar in haar situatie gunde.’

Dynamiek

‘Ik ben er voor de patiënt, maar ook voor de partner. Hoe redt hij of zij het? Hoe gaat het thuis in het gezin? Hoe houd je als partners verbinding als de een opgenomen ligt en de ander thuis de boel draaiend houdt. Ik spreek partners hier regelmatig samen over.’
‘Wij werken in het ziekenhuis veel samen met het behandelteam, maar ook met medisch psychologie, psychiatrie en geestelijke verzorging. Als ik merk dat iemand zingevingsvragen heeft, kan ik diegene doorverwijzen naar geestelijke verzorging. Ook kan ik snel even bellen met een psycholoog om te overleggen. De lijnen zijn kort. De dynamiek, samenwerken met andere afdelingen en het vooraf niet weten hoe de dag eruit ziet, vind ik geweldig aan mijn werk.’

Pruik

‘Soms denk ik wat hebben wij het in Nederland toch ongelooflijk ingewikkeld gemaakt met alle wet- en regelgeving. Daar kan ik mij echt over verbazen. Maar ik kan ook blij verrast zijn als ik zie wat allemaal wél kan. Neem de Monicares Foundation (red. steunt Zwolse gezinnen die het moeilijk hebben als gevolg van kanker). Als patiënten financiële zorgen hebben, kunnen zij mensen soms financieel steunen, bijvoorbeeld door een pruik te bekostigen. Denk ook aan IntermeZZo, daar kunnen mensen met kanker eveneens terecht voor steun. Of vrijwilligers die mensen belangeloos helpen. Zo kwam bij Isala een vluchteling, hij bleek acute leukemie te hebben en kende nog nauwelijks mensen in Nederland. Samen hebben wij veel voor hem geregeld. Nog steeds gaat er iedere keer als hij naar het ziekenhuis moet voor controle iemand met hem mee. Dat maakt mij blij en geeft mij vertrouwen.’