In het kader van 25 jaar Isala vroegen we verschillende collega’s over hun mijlpalen bij en herinneringen aan Isala te vertellen. De komende maanden delen we deze verhalen. Deze keer aan het woord Els Boskers en Susanne van Riesen. Als "jonkies" kwamen ze vlak na elkaar in het Zwolse ziekenhuis terecht. De klik was er vanaf het eerste moment dat ze als fysiotherapeuten aan de slag gingen. 25 jaar later is hun band sterker dan ooit, ook al werken ze niet meer op dezelfde afdeling.
‘We waren eind twintig, toendertijd echt de jonkies op de afdeling. We trokken veel samen op, ook buiten het werk’, vertelt Els. Haar collega én vriendin Susanne knikt beamend. ‘We leerden samen de stad kennen, want we waren ook nieuw in Zwolle. Daarnaast leerden we ons vakgebied goed kennen. We hebben elkaar enthousiast gemaakt voor verschillende ontwikkelingen en ‘uitstapjes’ binnen ons vakgebied, zoals bijvoorbeeld neurologie.’
Samen optrekken
Als fysiotherapeuten kennen ze het ziekenhuis op hun duimpje. Lachend denken ze terug aan de beginjaren, waar ze nog met een knalrode map door de gangen liepen, daar stonden de patiëntgegevens in. De digitalisering, samenwerking met andere disciplines, het nieuwe ziekenhuis, de opening van Meppel… er is veel gebeurd. Els: ‘Maar ook privé hebben we veel meegemaakt. Van het kopen van een huis tot het krijgen van ons eerste kindje, we trokken samen op en hadden veel aan elkaar.’
Ontwikkelen
Inmiddels werkt Susanne sinds kort als physician assistant op de afdeling Cardiologie. ‘Binnen Isala krijg je veel ruimte om je te ontwikkelen’, vertelt ze. Toch blijft de band tussen de twee sterk. ‘Het afscheid op de afdeling was wel even slikken, want het is een prachtig beroep. De afgelopen jaren waren ontzettend waardevol, maar voor mij was het tijd voor iets nieuws.’
Revalidatie
‘Vergeleken met onze beginjaren is er steeds meer aandacht voor de wetenschap’, zegt Els. ‘We hebben een collega die een paar uur per week tijd heeft om te ondersteunen bij de implementatie van wetenschap in de dagelijkse praktijk. Dit is belangrijk en zorgt dat het vak fysiotherapie boeiend blijft.’
Ook wordt de multidisciplinaire begeleiding van patiënten steeds belangrijker. In het Harthuis is bijvoorbeeld een goede samenwerking met verpleegkundigen, revalidatieassistenten, sportarts, cardioloog, diëtist en het secretariaat. Wat de zorg rondom hartpatiënten die poliklinisch revalideren steeds vollediger maakt. Els: ‘In de kliniek werken we nauw samen met de andere disciplines van het therapiecentrum op V4.0, dat is ontzettend fijn.’