Isala werkt op verschillende manieren samen met zorgpartners in de regio. In een serie artikelen laten we zien hoe die samenwerkingen eruit zien én wat het ideale plaatje over 5 jaar is. Deze keer gaan we in gesprek met Kayleigh Bos (Icare) en Hermien Trenning (Isala). Met hen zoomen we in op de samenwerking rondom het zorgpad ketamine.
Kayleigh Bos werkt als technisch thuiszorgverpleegkundige binnen het Icare specialistisch team (spec team) IJssel-Zwartewater en West Drenthe, waaronder ook Zwolle en Meppel vallen. Ze is medecoördinator van het spec team in Zwolle. Een spec team verzorgt de ziekenhuisverplaatste zorg, dus ziekenhuiszorg thuis, maar ook bijvoorbeeld palliatieve zorg.
In haar werk heeft Kayleigh vaak te maken met het Medisch Coördinatie Bureau (MCB) van Isala. Hier werkt onder andere Ziekenhuisverplaatste zorg-verpleegkundige Hermien Trenning. De afgelopen jaren hebben ze samengewerkt om de samenwerking tussen Isala en thuiszorgorganisaties voor het zorgpad ketamine vorm te geven.
Wat is de aanleiding om deze samenwerking vorm te geven?
Hermien: ‘Het Connected Care Center (CCC) werd opgericht en al snel kwam de vraag vanuit de pijnpoli. Daar kregen ze steeds meer patiënten. Voor alle patiënten moeten ze zelf een aanvraag indienen bij de thuiszorg. Daar moet namelijk bekend zijn wanneer iemand een infuus krijgt, hoe lang en wat het protocol is. Deze pointaanvraag was telkens veel werk per patiënt. Daarom hebben ze de hulp ingeschakeld van het MCB, wat onderdeel is van het CCC. De vraag was of we de pijnpoli op het gebied van pointaanvragen konden ontlasten.’
Hoe ziet de samenwerking eruit?
Hermien: ‘Voorheen was er een directe lijn tussen de pijnpoli en de thuiszorg. Daar zitten wij nu als MCB tussen. Wij verzorgen de pointaanvraag voor de thuiszorg, die de pijnpoli eerder deed. Daarmee ontlasten we de pijnpoli. En we sturen de patiënt de gegevens van de thuiszorg. Zo van: u krijgt binnenkort een thuisbehandeling met een ketamine-infuus. De volgende thuiszorgorganisatie zal de backup hiervoor verzorgen. Dit is het telefoonnummer van de betreffende organisatie. De thuiszorg, de pijnpoli en patiënt kunnen ons bellen als er iets is. We zijn echt het aanspreekpunt. De samenwerking loopt ontzettend soepel.’
Kayleigh: ‘Dat ervaren wij ook. Het hele aanvraagpakket dat wij ontvangen is compleet en wij weten wat we moeten doen. Wij signaleren soms nog thuis of iets wel of niet kan en terugkoppelingen hierover worden ook goed opgepakt. Dat loopt ook altijd goed.’
Met wie werken jullie hierin samen?
Hermien: ‘We werken samen met 4 grote thuiszorgorganisaties in de regio van Isala: ICare, Carinova, Verian Zorggroep en Zorgroep Oude en Nieuwe Land. Maar ketaminepatiënten komen uit het hele land, dus we werken vanuit het MCB ook samen met nog 18 andere thuiszorgorganisaties. Dat is heel veel.'
Wat verandert er voor de patiënt door deze samenwerking?
Kayleigh: ‘Het fijnste is dat hij of zij niet meer een hele dagopname in het ziekenhuis heeft, maar gewoon in de eigen vertrouwde omgeving de roes van de ketamine kunt uitzitten. Met eventueel een mantelzorger erbij. Dat je hoort dat de kwaliteit van leven hierdoor wordt verbeterd, vind ik het mooiste resultaat.’
Hermien: ‘Wat trouwens hetzelfde blijft: de specialist binnen het ziekenhuis blijft verantwoordelijk voor elke patiënt.’
Wat verandert er voor medewerkers binnen Isala en Icare?
Hermien: 'Voor het ziekenhuis is het een heel groot pluspunt dat medewerkers worden ontlast. Op de pijnpoli is minder werkdruk. De eerste behandeling met ketamine krijgen patiënten altijd in het ziekenhuis, zodat we kunnen zien of de patiënt goed reageert. Daarna zijn alle vervolgbehandelingen thuis. Dus patiënten mogen dan niet meer kiezen voor een behandeling in het ziekenhuis. Dat zou te veel beddendruk geven en er is gewoonweg niet genoeg personeel voor. En dit zijn behandelingen die heel erg goed thuis kunnen, met de goede back up van de thuiszorg. We zijn 2 jaar geleden gestart met samenwerken met betrekking tot ketamine. Het begon met ongeveer 150 patiënten, dat zijn er nu 263. En patiënten krijgen elke13 weken een behandeling. Dus dat zijn meer dan 1.000 be3handelingenper jaar. En de aanvragen voor een ketamine-infuus stijgen nog steeds enorm. Dus als de pijnpoli point aanvragen kan afstoten, dan scheelt dat heel veel werk.’
Kayleigh: ‘Omdat het zo goed loopt en er weinig complicaties zijn, levert het voor ons niet heel veel extra zorgdruk op. We hebben bij de mensen thuis een kennismaking voordat ze aan hun ketaminekuur beginnen. Daarna zijn we vooral de achterwacht. Als er bijvoorbeeld iets is met de pomp, of er moet een nieuw infuus worden geprikt; voor dat soort zaken hoeft iemand niet terug naar het ziekenhuis. Wij helpen hem of haar gewoon thuis. Dat we dit erbij doen, levert ons extra variatie op in het werk.’
Wat drijft jullie om mee te bouwen aan deze samenwerking?
Hermien: 'Sowieso inspelen op de nieuwe ontwikkelingen, zoals digitale zorg en ziekenhuisverplaatste zorg: thuis wanneer het kan, in het ziekenhuis wanneer het moet. Ik vind het mooi om nieuwe dingen te ontwikkelen die de zorg voor patiënten beter maken. Het is leuk om op die manier met patiënten contact te hebben, die fijn thuis kunnen zijn in de vertrouwde omgeving. Dat is waar we het voor doen. Dat geldt voor ketamine, maar ook voor andere zorgpaden.’
Kayleigh: ‘Als spec team houden we van innovaties en daar is ziekenhuis verplaatste zorg een groot onderdeel van. We leren graag, doen graag nieuwe dingen. Het is een leuke uitdaging en past prima in ons straatje. Dat het soepel loopt, daar krijg ik wel energie van.’
Hoe zien jullie de samenwerking rondom het zorgpad ketamine over 5 jaar?
Hermien: ‘De aantallen gaan toenemen. Is het over een paar jaar nog steeds mogelijk om alle patiënten te helpen? Dat is de vraag. We doen dit werk nu door de week en onderzoeken of we dit ook in de weekenden kunnen doen. Ik denk verder dat we over en weer beter kunnen informeren wanneer een patiënt stopt met de ketamine-infusen. We willen dit beter met de pijnpoli afstemmen: geef ons een seintje als er een verandering in de behandeling is.’
Kayleigh: ‘Bij elke nieuwe aanvraag verlengen we het zorgplan, maar als we niet op tijd een aanvraag hebben gekregen, dan verloopt het zorgplan. Ik neem in dit laatste geval altijd contact op, om na te gaan of alles klopt en goed geregistreerd staat. Ik zie dus nog wel mogelijkheden op het proces nog te verbeteren, maar dat zijn de laatste puntjes op de i. Als Icare hebben we inmiddels wel als richtlijn dat mensen ons moeten bellen als ze stoppen met ketamine. Omdat ze dit in het ziekenhuis ook niet altijd weten – wat we niemand kwalijk nemen, trouwens.’
Hermien: 'Dat is een goed punt om mee te nemen naar de andere thuiszorgorganisaties. Kijk, ik leer ook nog steeds!’
- 'Over 5 jaar is het PZP-proces vanzelfsprekend geworden'