In een groot ziekenhuis als Isala gebeurt het dagelijks, spullen die kwijt zijn. Dat betekent zoektochten door het gebouw, terwijl je liever wat anders met je tijd doet. De afdelingen Zorgtechnologie en I&I sloegen de handen ineen en vonden een tracker die het zoeken drastisch moet gaan verminderen. De eerste pilots lopen.
Paul van Keeken, klinische fysisch medewerker: ‘De trackers zijn klein en kun je makkelijk op spullen plakken die snel kwijtraken. Zo hebben wij al een paar geplakt op decubitusbedden en op tentbedden. Ook rolstoelen zijn regelmatig zoek, dus daarom heb ik nu een afspraak met ergotherapeut Daniëlle van der Grijn’. ‘Wij hebben al van alles geprobeerd’, zegt Daniëlle. ‘Maar wij blijven rolstoelen kwijtraken. Waar niet iedereen bij stilstaat, is dat een patiënt niet kan beginnen met mobiliseren als er geen rolstoel is. Gelukkig neemt onze collega Christian Saurel veel zoekwerk van ons over. Hij vindt de stoelen terug op verschillende plekken, zoals op V2.6, bij IJsselheem. Patiënten gaan vanuit het ziekenhuis daar naar toe om verder te herstellen en nemen dan de rolstoel mee. Toen ik op LinkedIn las over deze pilot was ik daarom meteen enthousiast.’
Wifi-accespoints
Paul legt een aantal trackers op het bureau neer. ‘Ze werken op bluetooth en staan in verbinding met de wifi-accespoints die overal in ziekenhuis aan de plafonds hangen. Ik geef de tracker een naam en voer hem in, in de app. Vervolgens kun jij in de app zien waar de rolstoel waar de tracker op zit, staat. Het werkt nog niet helemaal perfect omdat de rolstoel ook in een ruimte ernaast kan staan. Maar in elk geval in de buurt van het wifi-accespoint. Met behulp van “machine learning” zou je dat in de toekomst nog kunnen verbeteren.’
Frank Pongers, manager bij I&I: ‘dankzij onze nieuwe netwerk kunnen wij met deze trackers werken. En er zijn nog veel meer innovatieve mogelijkheden. Daar gaan wij zeker nog met afdelingen over in gesprek. Handig aan deze kleine trackers is, dat je ze ook op losse onderdelen kunt plaatsen, zoals op een beensteun.’ In de opslagruimte op de afdeling krijgt de eerste rolstoel en beunsteun een tracker. Collega ergotherapeut Maarten van der Hoek en Christian kijken mee.
Gevonden
Tijd voor een test. Maarten zet de rolstoel in een andere ruimte, op dezelfde verdieping. Al vrij snel heeft Daniëlle met behulp van de app de stoel gevonden. ‘Wij maken het iets moeilijker’, stelt Maarten enthousiast voor. Hij neemt de stoel mee naar een afdeling op V2. De beensteun haalt hij eraf en legt hij in een ruimte een verdieping lager. Christian en Daniëlle gaan op pad. Het is nog even wennen de app, maar al vrij snel hebben ze de rolstoel en de beensteun gevonden. Danielle: ‘Wij zochten al zo lang naar een toepassing als dit. Geweldig dat wij dit nu kunnen uitproberen. Ik weet zeker dat het ons veel tijd en frustraties gaat schelen en dat patiënten minder vaak hoeven te wachten op een rolstoel en dus eerder uit bed kunnen. Een win-win situatie dus.’
Maar zo’n stukje techniek is vast heel duur. ‘Dat valt enorm mee’, zegt Frank. ‘Een tracker kost ongeveer twaalf euro per jaar. Dat is ongeveer net zoveel als twintig minuten zoeken. Dus de kosten haal je er zo uit.’
