Al snel na de diagnose borstkanker, hoort Esther dat ze een operatie nodig heeft. En dat ze in aanmerking komt voor een borstreconstructie. Hier blijken nog best wat verschillende keuzes in te zijn, komt ze achter. De directe DIEP operatie heeft haar voorkeur, maar ligt niet gelijk voor de hand. ‘Ik ben de betrokken specialisten dankbaar dat ze zich hard hebben gemaakt dit mogelijk te maken.’
Esther en haar man Erik laten zich uitgebreid voorlichten door plastisch chirurg Michiel Tellier en chirurg-oncoloog Maarten Beek over de verschillende opties. Bijvoorbeeld De DIEP-techniek, een methode om de borst met eigen weefsel te reconstrueren. Maarten Beek: ‘Tijdens een eerste operatie wordt de borst verwijderd en krijgen patiënten een tijdelijke opvulbare ballon. Deze wordt dan in de weken na de operatie langzaam gevuld tijdens meerdere polikliniekbezoeken. Een jaar later volgt dan de grote DIEP-reconstructie, met eigen buik- en vetweefsel.’
Een variant hierop, de directe DIEP-techniek, spreekt Esther het meest aan. Maarten: ‘Bij een directe DIEP gebeurt de borstamputatie en reconstructie in één en dezelfde operatie. In Isala zijn al eerder directe DIEP’s gedaan, maar dan bij patiënten bij wie de borst preventief werd verwijderd. Het is een minder gangbare operatie omdat er veel organisatie en capaciteit bij komt kijken. De operatie duurt lang en er is een uitgebreid team voor nodig. Grote voordeel voor de patiënt is natuurlijk dat zij maar één keer geopereerd hoeft te worden en dat het vele poliklinische bezoeken scheelt.’
Dit is wat ik wilde
Het stel heeft zich inmiddels verdiept in de methode, als ze weer bij de specialisten in de spreekkamer zit. Esther: ‘Ik had erover gelezen en resultaten gezien. Het zag er mooi en natuurlijk uit. Mijn grootste wens was om de borstamputatie en reconstructie in één operatie te kunnen krijgen. Zodat ik niet anderhalf jaar lang in een traject zou zitten en daarna nog een keer een zware operatie moest ondergaan.’
Een vurig pleidooi om beide dokters te overtuigen, blijkt helemaal niet nodig. Esther: ‘Zowel dokter Tellier als dokter Beek waren heel gedreven om dit mogelijk te maken. Na die gesprekken moesten we wachten tot er toestemming zou zijn voor de directe DIEP. Voor mijn gevoel duurde het best lang. Ik was bang dat het niet meer ging lukken, tot ik ineens door dokter Tellier werd gebeld met de datum van de operatie. Eventjes was ik totaal in shock dat het binnenkort zover zou zijn. Daarna overheerste blijdschap.’
Vertrouwen is de rode draad
Angst voor de operatie heeft Esther nooit gehad. ‘Ik heb steeds vertrouwen gehad in het hele traject en in de betrokken zorgverleners. ‘Vertrouwen is echt de rode draad in dit hele verhaal’, knikt Erik. Esther: ‘De nacht voor de operatie sliep ik dan ook prima. De operatie duurde zo’n 9 uur. Het herstel in het ziekenhuis vond ik het pittigst. De enige keer dat ik echt bang ben geweest was vlak na de operatie, toen ik een bloeding in mijn borst kreeg en ik terug naar de OK moest. Gelukkig bleek deze complicatie snel te verhelpen.’
‘De volgende ochtend kwam dokter Tellier bij mij langs op de kamer. “Binnen een paar dagen ben jij weer op de been”, opperde hij vrolijk. ‘Ik begreep niet waar hij het over had, want ik kon op dat moment nauwelijks een pink optillen. Maar hij kreeg gelijk. Einde week mocht ik naar huis. Het herstel daarna verliep heel goed. Pijn heb ik niet gehad, alleen ongemak. Omdat er huid uit je buik is gehaald, zit alles een stuk strakker. Dat moet langzaam weer oprekken en heeft tijd nodig. Zes weken na de operatie mocht ik alles weer doen. Ik ben al weer een poosje aan het hardlopen en aan het fitnessen, dat gaat steeds beter.’
Even in een gat
Er is in een korte tijd veel gebeurd in het leven van Esther en Erik. ‘In dertien weken tijd ben ik van “mevrouw, u heeft borstkanker en moet geopereerd worden naar “mevrouw, we zien u volgend jaar weer voor controle” gegaan. Je valt even in een gat en moet weer wennen aan de nieuwe realiteit. Dat is inmiddels gelukt. We zijn heel positief over het hele proces en hebben steeds vertrouwen gehad, juist omdat iedereen heel eerlijk en transparant was over wat er wel en niet mogelijk was. Dat iedereen zo heeft meegedacht om het toch voor elkaar te krijgen, daar zijn we heel dankbaar voor.’