Een primeur voor Leonore Meilof (logopedist), Guido Dolleman (fysiotherapeut), Maarten van der Hoek (ergotherapeut), Elske Bonhof (handtherapeut) en Nancy Linthorst (diëtist). Zij zijn de eerste paramedische onderzoekers die Isala rijk is. Hun doel is om de dagelijkse praktijk vanuit hun eigen expertise als paramedicus wetenschappelijk onderbouwd te verbeteren.
Nancy Linthorst, Guido Dolleman, Leonore Meilof, Maarten van der Hoek en Elske Bonhof
Leonore en Guido leggen uit dat de rol van paramedisch onderzoeker gelijk is aan die van verpleegkundig onderzoeker. ‘We combineren ons werk als paramedicus met dat van wetenschapper,’ vertelt Guido. ‘Dit deden we al in onze rol als functionaris wetenschap, maar hier hadden we 2 tot 4 uur per week voor en die uren fluctueerden bovendien. Nu is wetenschap steviger verankerd in ons werk.’
De combinatie van wetenschap en praktijk is de kracht van deze nieuwe functie, stelt Leonore. ‘We kunnen uit de dagelijkse praktijk vraagstukken ophalen. Vervolgens kunnen we de praktijk verbeteren met oplossingen die we wetenschappelijk kunnen onderbouwen.’ Guido: ‘Gefundeerde keuzes maken wordt steeds belangrijker. "Waarom kan dit eraf en waarom mag dit er absoluut niet af?”’
Met het oog op de veranderende en stijgende zorgvraag is het steeds belangrijker om meer passende zorg te leveren. De functie van paramedisch onderzoeker past in deze ontwikkeling. Zij verbeteren de praktijk waarin zij als paramedici werkzaam zijn met oplossingen die ze wetenschappelijk kunnen onderbouwen. Onder paramedici vallen onder andere fysiotherapeuten, oefentherapeuten, logopedisten, ergotherapeuten en diëtisten.
Van oudsher doen medisch specialisten onderzoek. Inmiddels is het wetenschappelijk werkveld binnen Isala verbreed. Zo hebben we 5 jaar geleden de combinatiefunctie van verpleegkundig onderzoeker geïmplementeerd, waarbij verpleegkundigen de praktijk verbeteren met wetenschappelijk onderbouwing. Met de komst van paramedisch onderzoeker is er een nieuwe stap gezet in het toekomstbestendig maken en houden van de zorg.
Gefundeerde keuzes
Als voorbeeld van een kwaliteitsproject wetenschappelijker aanpakken noemt Leonore een pilot op de afdeling Neurologie. ‘Het betrof multidisciplinaire groepstherapie in de vorm van een lunchgroep. Patiënten werden uitgedaagd in loop- en balanstraining, zelfredzaamheid tijdens het eten, slikken, spreken en het trainen van arm- en handfunctie. We hebben data verzameld door patiënten, paramedici en verpleging een vragenlijst in te laten vullen en door een focusgroepdiscussie te houden. We brachten zo bevorderende en belemmerende factoren in kaart voor het slagen van deze groepstherapie. Met alle informatie kunnen we onderbouwd beslissen: gaan we deze lunchgroep wel of niet implementeren en waarom?'
Kritisch blijven
Het werk van de paramedische onderzoekers leidt ertoe dat de kwaliteit van de zorg zo hoog mogelijk blijft. Leonore: ‘En dat we kritisch blijven op wat doen en waarom. Met de functie van paramedisch onderzoeker is er structureel tijd om wetenschappelijk onderbouwde keuzes te maken waar zowel de patiënt als het team baat bij heeft.’ ‘Uiteindelijk draait het erom de juiste zorg op het juiste moment en de juiste plek te bieden,’ aldus Guido.
Guido, Leonore, Maarten, Nancy en Elske zitten samen in een werkgroep. Ze gaan waar mogelijk in multidisciplinaire teams of zorgpaden aan de slag met vraagstukken uit de praktijk. Zo is de eerdergenoemde lunchgroep een onderzoek waar ergotherapie, logopedie en fysiotherapie bij aangehaakt zijn. Leonore: ‘We werken binnen verschillende rve's (resultaat verantwoordelijke eenheid). We focussen ons inhoudelijk op ons eigen vakgebied, maar verkennen welke onderwerpen we met verpleegkundig onderzoekers of medisch specialisten kunnen oppakken.’
Verbinding
Opgedane kennis wordt zoveel mogelijk gedeeld. Met de collega's op de werkvloer, maar ook met andere mProve-ziekenhuizen. Isala is namelijk het eerste mProve-ziekenhuis dat paramedische onderzoekers heeft aangesteld. ‘We hebben al met de andere mProve-ziekenhuizen gedeeld wat we tot dusver hebben neergezet. Er is veel interesse voor een dergelijke functie in de andere ziekenhuizen. We wisselen ideeën uit en verkennen mogelijke samenwerkingen’.
Wat de onderzoekers hopen, is dat collega's vaker delen wat hun in de praktijk opvalt en wat volgens hen beter kan. ‘Vanuit onze functie willen we dit stimuleren en vervolgens meedenken in oplossingen. Dit gebeurt al, maar kan nog meer,’ zegt Guido. Leonore vult aan: ‘Wij willen dat ook aanjagen. Bijvoorbeeld door een flipover op de afdeling neer te zetten waarop collega's hun vraagstuk kunnen schrijven. Of door dit onderdeel te maken van teamoverleggen.’
Een ander streven van de paramedische onderzoekers, is dat ze vaker de samenwerking gaan zoeken met hogescholen en universiteiten. ‘Enerzijds kun je zo studenten een plek bieden, anderzijds kun je een vraagstuk bij hen neerleggen zodat ze werk uit handen nemen. We willen dit structureler laten plaatsvinden.’