Na een beroerte, of bijvoorbeeld een ernstig ongeluk, is iemand na zijn of haar behandeling in Isala niet meteen de oude. Een revalidatietraject in Vogellanden, het centrum voor medisch specialistische revalidatie, bijzondere tandheelkunde en gezonde leefstijl, kan dan nodig zijn. Hoe verloopt die samenwerking? Tijd voor een bezoek aan Vogellanden.
Bij Vogellanden kunnen volwassenen en kinderen revalideren. In veel gevallen betreft het revalidatie voor spierziekten, neurologische of orthopedische aandoeningen. Revalidatiearts Maurits Hoonhorst is gespecialiseerd in neurorevalidatie, met als extra specialisme de behandeling van spasticiteit. Hij werkt 18 jaar bij Vogellanden en werkte vorig jaar, voor de afwisseling, 6 maanden in Isala.
‘Als iemand met een beroerte wordt opgenomen in Isala, komt binnen een paar dagen de revalidatiearts van het ziekenhuis bij hem of haar langs’, vertelt Maurits. ‘De revalidatiearts bekijkt op welk niveau de patiënt functioneert en wat zijn of haar psychische en lichamelijke belastbaarheid is. Ook schat de arts de potentie van herstel in. Kan iemand thuis revalideren? Of is opname in een verpleeghuis nodig? Of is (poli)klinisch revalideren in Vogellanden het beste? Als een patiënt voor klinische revalidatie wordt doorverwezen naar Vogellanden, dan volgt binnen enkele dagen de overname. Isala informeert ons in dat geval altijd snel, zodat wij een bed kunnen vrijhouden.’
Maatwerk
De patiënten die bij Vogellanden na een hersenbloeding klinisch revalideren, kan Maurits globaal in drie groepen verdelen. ‘'Met een deel van de patiënten starten we rustig op omdat ze extra rust nodig hebben. Anderen zijn prima belastbaar en kunnen meteen vol aan de slag met vaak 8 keer therapie per dag. En natuurlijk zit een deel van de patiënten daartussenin.’
Alle patiënten krijgen dezelfde therapieën, zoals logopedie, ergo- en fysiotherapie, handoefeningen en werken aan kracht en conditie. Ook taal, de verwerking van het verlies aan gezondheid en cognitieve problemen zoals geheugenstoornissen krijgen aandacht. Welke therapieën het meest aan bod komen, is per patiënt anders. ‘Het is altijd maatwerk.’
Gerichte doelen
De patiënten verblijven tijdens het klinische revalidatietraject in Vogellanden in een- of tweepersoonskamers, met daarbij een gemeenschappelijke ruimte. De verpleegkundige houdt een vinger aan de pols en heeft daarmee een belangrijke functie. Is een patiënt na een behandeling bijvoorbeeld behoorlijk uitgeput, dan kaart de verpleegkundige dit aan. 'Klinische patiënten die zelfstandig genoeg zijn om thuis te oefenen, gaan in de weekenden naar huis. Doordeweeks verblijven ze bij Vogellanden. Na zo'n weekend laten de revalidant en de familie weten hoe het thuis ging.’
‘Wat beter kan, nemen we mee in het therapieprogramma. We werken telkens met heel gerichte doelen. Bijvoorbeeld: iemand moet na zes weken revalideren weer in staat zijn om een koffiebeker te pakken en neer te zetten. Of iemand moet na die periode weer zelfstandig en veilig kunnen wandelen. Is dat doel niet behaald, dan kijken we wat mogelijk is om het doel toch te halen. Soms moeten we accepteren dat meer herstel niet mogelijk is.’
Korte lijntjes
Soms wordt er tijdens het revalidatietraject ook andersom samengewerkt met Isala. Maurits noemt het voorbeeld van een patiënt wiens voet door verkramping en spasticiteit vervormd was. Hij kon er al anderhalf jaar niet op lopen. ‘In samenwerking met orthopedisch chirurg Cees Verheyen is dit verholpen. Hij heeft de patiënt geopereerd, waarna hij nog twee maanden bij ons is opgenomen. Inmiddels kan hij zelf lopen, naar de wc en zelf koken. Dat is fantastisch. Het mooie van deze samenwerking was: Verheyen opereert en de planning van Isala laat ons tijdig weten wanneer we de man kunnen verwachten, zodat we een bed kunnen reserveren en zo snel mogelijk met de revalidatie kunnen starten. Dat werkt perfect. De lijntjes zijn kort als je met je buren samenwerkt. En de bereidwilligheid om met elkaar mee te denken, is er altijd.’
Kwaliteit van leven
Ongeveer 95 procent van de patiënten gaat uiteindelijk vanuit klinische revalidatie weer naar huis. De helft volgt eerst nog poliklinische therapie. Een deel hiervan heeft ook op langere termijn steun nodig, zoals fysiotherapie, hulpmiddelen of een ambulante begeleider. Maurits: ‘We hopen altijd dat de patiënt op een gegeven naar huis kan en een manier van leven vindt waardoor hij of zij zoveel mogelijk kwaliteit ervaart.’