Halverwege 2017 begon het te kriebelen, een kindje was meer dan welkom. Michael en Femke Hollander besloten ervoor te gaan, niet wetende dat ze hun spruit pas 4,5 jaar later in hun armen konden sluiten. Een periode van machteloosheid, onzekerheid, angst en hoop. ‘Dankzij de inzet van al het personeel van het Fertiliteitscentrum hebben wij nu ons kindje.’
Met ondeugende oogjes kijkt hij de wereld in. Een wijze blik, terwijl zijn tweede verjaardag nog moet komen. Kleine Rav zit op de schoot van zijn moeder en kruipt dicht tegen haar aan. Er belandt een kus op zijn hoofd, zijn moeder Femke begint te vertellen. Over hun kinderwens en het medische traject wat hierop volgde.
PCOS
‘Toen ik stopte met de pil werd ik maar niet ongesteld. Het duurde toen even, maar uiteindelijk belanden we april 2018 bij het fertiliteitscentum.’ PCOS, luidt de diagnose. Bij vrouwen met PCOS vormen zich in de eierstok meerdere kleine eiblaasjes (cysten). Deze eiblaasjes komen moeilijk tot groei en niet tot een eisprong, waardoor de menstruatie niet of nauwelijks plaatsvindt. ‘Het werd ons duidelijk uitgelegd, ze namen alle tijd voor ons’, herinnert Femke zich. ‘We werden warm en liefdevol ontvangen en we hadden veel eigen inbreng in het behandeltraject. We gingen ervoor!’ Ze wisten nog niet dat ze in de jaren daarop ruim 120 afspraken en honderden dagen van medicatie en hormonen in het verschiet hadden.
IVF
‘Wij deden alles in het medisch traject samen. Zeker ook toen wij na ruim een jaar aan IVF begonnen. Michael zette de injecties en we gingen zoveel als mogelijk samen naar de behandelingen in het centrum. Daardoor groeiden wij nog meer naar elkaar toe.’ Een positieve zwangerschapstest bleef echter uit, het stel had talloze afspraken en trok elke keer vol goede moed richting Isala. ‘Het was af en toe zwaar en emotioneel, maar we hielden ons vast aan onze wens en aan de rustgevende woorden van dokter Kuchenbecker. We haalden kracht uit de grappige opmerkingen van dokter Van Kamp en we vonden rust door de duidelijke uitleg van dokter Teklenburg. De betrokkenheid en liefde van dokter Meyer: stuk voor stuk waren ze er voor ons, wanneer dan ook. Ook de verpleegkundigen en de receptioniste, iedereen.’
Zijn vrouw knikt beamend. ‘Dokter Meyer bleef na de punctie bij mij en ze hielp me met aankleden. Dat had ze niet hoeven doen, maar dat gaf mij veel steun. Zij stopt niet als het werk klaar is.’ Michael vult aan: ‘Hoe gek het ook klinkt, we gingen er nooit met tegenzin heen.’
Positieve test
En dan zien ze samen een tweede streepje verschijnen op de zwangerschapstest, 4.5 jaar na hun eerste afspraak. ‘Eindelijk konden we bellen met goed nieuws’, glundert Femke. ‘Iedereen juichte met ons mee.’ De controle afspraken vonden ook plaats bij het fertiliteitscentrum. Femke: ‘De onzekerheid nam bij mij toe, soms was ik bang dat er iets mis was. Ik kon altijd terecht en elke keer werd er uitgebreid de tijd genomen voor een extra echo, dat was zo waardevol en dat gaf ons heel veel rust.’
Dankbaar
28 oktober 2021 ontmoeten ze eindelijk hun prachtige zoon. ‘Nog elke dag ben ik ontzettend dankbaar dat dit op deze manier kon, dat dit mogelijk is’, zegt Femke. Haar man knikt. ‘Zonder iedereen van het fertiliteitscentrum was hij er nu niet geweest. We kijken met veel liefde terug op de tijd in het centrum. We gunnen iedereen die daar komt de warmte en energie die wij hebben gekregen.’
De tekst op Rav zijn geboortekaartje vat het samen: Wens, wonder, werkelijkheid.
