Informatie voor kinderen
Een video-urodynamisch onderzoek is nodig als de dokter niet precies weet waarom je problemen hebt bij het plassen. Ook tijdens eerdere onderzoeken is nog geen oorzaak gevonden. In deze folder lees je wat er tijdens het onderzoek gebeurt, zodat je weet wat je kunt verwachten.
Waarom onderzoekt de dokter je blaas?
Tijdens het onderzoek kijkt de dokter hoe je blaas werkt en naar de manier waarop je blaas is afgesloten. Zo kan de dokter zien of er misschien toch iets met je blaas of nieren aan de hand is. Het zou ook kunnen dat er van binnen niets aan de hand is, maar dat je een verkeerde manier van plassen hebt aangeleerd. Om de vorm en afsluiting van je blaas goed te kunnen bekijken, maken we tijdens het onderzoek röntgenfoto’s van je blaas. Bij het onderzoek zijn een aantal mensen aanwezig:
- de verpleegkundige, hij of zij doet het onderzoek;
- de röntgenlaborant, hij of zij maakt röntgenfoto’s van je blaas en nieren;
- de dokter, hij of zij komt kijken bij het onderzoek en zegt bijvoorbeeld wanneer er foto’s gemaakt moeten worden;
- je vader of moeder, hij of zij houdt je gezelschap.
Het onderzoek
Je komt in de onderzoekskamer samen met je moeder of vader die natuurlijk bij je mag blijven (behalve als je moeder in verwachting is, dan mag zij niet bij het onderzoek blijven omdat röntgenstraling niet goed is voor de ongeboren baby). De verpleegkundige legt eerst heel rustig uit wat er gaat gebeuren en wat de dokter gaat doen. De verpleegkundige laat je alle slangetjes, de computer en het röntgenapparaat zien die voor dit onderzoek nodig zijn.
Daarna ga je in de kleedkamer je broek en onderbroek uitdoen. Je mag rustig even een handdoek om je heen doen als je dat prettig vindt. Als je weer binnenkomt, mag je op de grote blauwe stoel gaan zitten.
Dit is de blauwe stoel waar je op komt te zitten. De buis van het apparaat die de foto’s maakt, hangt met een halve boog om je heen. De plasmeter, waar je in gaat plassen, staat onder de stoel.
Hier kun je de plasmeter, waar je in gaat plassen, goed zien.
Eerst brengt de verpleegkundige een dun slangetje (katheter) door de urinebuis in je blaas. Dat vinden de meeste kinderen een beetje eng omdat ze niet weten wat er gebeurt. Je plasbuis is echt een buisje waar een dun slangetje makkelijk in kan. Aan het slangetje zit ook wat verdovende gel zodat deze makkelijk naar binnen glijdt. De plasbuis zit bij meisjes een beetje verborgen dus de verpleegkundige zal de huid rond je plasbuis een beetje opzij moeten houden. Ook maakt de verpleegkundige de ingang van de plasbuis schoon met een nat gaasje. Dit lukt het beste als je je benen een beetje wijd doet. De verpleegkundige legt uit hoe je dat het beste kunt doen. Als de verpleegkundige het slangetje erin doet, dan voel je het een beetje kriebelen. Sommige kinderen vinden het een beetje eng en gaan daardoor de bilspieren aanspannen. Het is beter om dit niet te doen, want als je al je spieren probeert slap te houden, doet het bijna geen pijn. Goed zuchten, blazen of hoesten tijdens het inbrengen, helpt. Je kunt dit samen met je moeder of vader doen. Het slangetje dat in je plasbuis zit, meet hoeveel druk er in je blaas zit als er plas in komt.
Daarna plakt de verpleegkundige twee plakkers (electroden) op de huid. Eén in de buurt van je poepgaatje en één plakker op je bovenbeen. Hiermee meten we hoe sterk je bilspieren zijn.
Als laatste brengt de verpleegkundige een dun slangetje (katheter) in je poepgaatje. Daar zit een beetje verdovende gel aan zodat deze makkelijk naar binnen glijdt. Dit slangetje meet hoeveel druk er in je buik zit.
Als de slangetjes er allebei inzitten is het moeilijkste voorbij. Nu is het meeste werk gedaan. De verpleegkundige hangt een flesje warme contrastvloeistof (een soort water) op en dit loopt via het slangetje langzaam in je blaas. Dat doet geen pijn. Ondertussen worden er foto’s van je blaas gemaakt. Dit zijn röntgenfoto’s en daarom hebben je vader of moeder, de dokter, de verpleegkundige en de degene die de foto’s maakt een speciaal schort aan. Als je voelt dat je moet plassen, kun je dat gewoon zeggen. Als je echt nodig moet, plas je langs het slangetje in de plasmeter. Meestal wil de dokter daarna je blaas nog een keer opnieuw vullen.
Hier zie je de verpleegkundige bij de computer, met een speciaal schort aan. 
Zo zit je straks op de onderzoeksstoel: met het röntgenapparaat om je heen en de computer naast je.
Je mag tijdens het onderzoek een film (dvd) kijken, deze mag je ook van huis meebrengen. Je kan ook een eigen tablet meenemen als daar een leuke film opstaat. Je mag even geen spelletje op de tablet spelen, omdat je dan teveel afgeleid bent en niet goed de vragen kunt beantwoorden van de dokter of de verpleegkundige.
Alle gegevens worden in een computer opgeslagen en berekend. Zo krijgt de dokter informatie over hoeveel plas er in je blaas kan, over de druk op je blaas, de druk van de plasbuis, de snelheid waarmee de urine door de plasbuis loopt en over de kracht van je bilpieren. Ook kan de dokter zien of je plas verliest en wat de oorzaak ervan is.
Het onderzoek duurt ongeveer een uur. Als alle gegevens bekend zijn, gaan de slangetjes er weer uit. Dat gaat heel snel. Je gaat met je vader of moeder nog even napraten met de dokter en daarna kun je weer lekker naar huis.
Als je graag van tevoren wilt zien hoe alles gaat, kun je een afspraak maken. Dan zal de verpleegkundige alles nog een keer uitleggen en laten zien.
Verantwoording tekst
De inhoud van deze folder is mede gebaseerd op de folder 'Urodynamisch onderzoek' van de afdeling Kinderurologie van het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht.
Contact
Heb je nog vragen, dan kun je (of je vader of moeder) bellen met de locatie waar je onder behandeling bent.
Zwolle
Urologie
088 624 27 40 (bereikbaar van maandag tot en met vrijdag van 8.30 tot 17.00 uur)
info.urologie@isala.nl
Kun je niet komen? Laat het ons snel weten, dan maken wij een nieuwe afspraak.