Contact
  1. ‘Het dringt nu af en toe meer door’

‘Het was me nooit opgevallen, dat plekje op m’n oor. En ik heb ook nooit iets gevoeld. Wat dat betreft hoef ik mezelf niet te verwijten dat ik iets heb genegeerd.’ Puur toevallig ontdekte de huisarts van Marijne Timmer de kennelijk wat merkwaardig uitziende moedervlek van 7 millimeter doorsnee, toen ze voor heel iets anders kwam.

Marijne Timmer

Moedervlekken

‘Hij liep een rondje om me heen en vroeg mij of ik van het plekje op de hoogte was. Dat was niet het geval maar ik maakte me geen zorgen. Mijn moeder was altijd zo gefocust op moedervlekken, die had het vast wel eens gezien.’ Thuis bracht ze het ter sprake, maar bij haar moeder gingen gelijk alarmbellen rinkelen. Als de huisarts het opmerkte, was dat reden genoeg om er opnieuw naar te laten kijken. Op moeders aandringen gingen ze samen weer naar de huisarts.

‘Ik vond het nog steeds overdreven maar de huisarts liet voor de zekerheid een foto maken en stuurde deze naar de dermatoloog. Weken later kwam ik in het ziekenhuis in Meppel, waar de dermatoloog het plekje oppervlakkig weghaalde en liet onderzoeken. Een week later zou de uitslag komen en gek genoeg, die middag ervoor, kreeg ik ineens een naar voorgevoel. De volgende dag vertelde de dermatoloog ons het slechte nieuws: ik bleek melanoom te hebben.’

Geen zonneaanbidster

‘En toen had ik ineens huidkanker. Ik schrok natuurlijk enorm. Ondanks dat nare voorgevoel had ik de diagnose melanoom totaal niet zien aankomen. Anti-zonnebank was ik altijd al geweest en ik heb nooit liggen zonnebaden. We gingen ook nooit naar warme landen op vakantie. Maar ik heb wel een heel lichte huid die snel verbrandt. Dat melanoom de ergste vorm van huidkanker was, wist ik, maar meer ook niet. Dat werd me in Zwolle allemaal heel duidelijk uitgelegd door verpleegkundig specialist Kees Meijer.’

‘Het klinkt gek, maar eigenlijk voelde ik me na de ergste schok, al vrij snel weer positief. Dit komt gewoon goed, dacht ik. Helemaal toen ik wist dat het plekje ruimschoots weggehaald zou worden met een operatie.’ Na het eerste gesprek met de verpleegkundig specialist van Isala Oncologisch centrum, volgde een afspraak met de plastisch chirurg en een preoperatief onderzoek.

Behandeling

De laatste afspraak voor de operatie bestond uit een scan van de lymfeklieren. Door middel van radioactieve vloeistof is te zien waar deze zich bevinden en vaak worden ze weggehaald voor verder onderzoek. Bij mij werd dit afgeraden omdat ze in mijn gezicht zaten en het risico op aangezichtsverlamming te groot was.’

Gelukkig werden er verder geen uitzaaiingen gevonden. Kort na alle onderzoeken werd Marijne geopereerd in het Behandelcentrum. Het plekje werd met ruime marge weggehaald. Eén centimeter rondom, naar binnen toe en aan de achterkant. ‘Er is een behoorlijk stuk uit m’n oor gehaald. Onder meer dankzij de plastisch chirurg ziet het er echt heel netjes uit. Het enige vervelende was dat het nog een behoorlijke tijd heeft geduurd voordat ik er weer op kon liggen.’

Ermee omgaan

Alles bij elkaar, van diagnose tot en met behandeling, heeft de periode slechts een maand geduurd. Begin september was het plekje op het oor weg. Marijne had zelfs nog naar Brussel kunnen gaan, waar ze na haar afgeronde lerarenopleiding Frans, als taalassistent aan de slag zou gaan. ‘Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om dit af te blazen. Het voelde niet goed. Tegelijkertijd vond ik dat ook het aller moeilijkste aan de hele situatie; dat ik m’n plannen niet kon doorzetten zoals ik in eerste instantie voor ogen had gehad. Dat is eigenlijk het enige moment geweest dat ik heb moeten huilen.’

‘Maar ik ben niet het type om bij de pakken neer te zitten. In plaats daarvan ben ik gaan werken als huiswerkbegeleider en bijlesgever bij een middelbare school in de buurt. Dat heeft me veel gebracht en me ook weer een nieuw toekomstvisie gegeven. Hopelijk kan ik Toegepaste Taalwetenschappen in Amsterdam gaan studeren! ‘

Nooit meer verbranden

‘Ik ben altijd positief gebleven. Maar het dringt nu wel af en toe meer door wat er aan de hand is geweest. Elke drie maanden ben ik in het ziekenhuis voor een controle. Dan besef je dat het niet normaal is dat je gecontroleerd moet worden op melanoom. Natuurlijk is zo’n moment ook spannend. Is er misschien toch een nieuwe plek bijgekomen?’

‘Verbranden is gewoon uit den boze, dat is duidelijk. Eerder wist ik dat ook wel maar ik heb een hele lichte huid, dus het overkomt me snel. Bezorgder ben ik verder niet geworden. Ik hoef echt niet van schaduw naar schaduw te springen maar voordat ik in de zon ga moet ik me gewoon heel goed insmeren en blijven insmeren. Die bewustwording is er bij mij en hopelijk straks ook nog meer bij meer anderen.’

Meer informatie

Meer informatie vind je op de site van het Dermatologisch centrum of het Oncologisch centrum.

Gerelateerd nieuws