Je kunt Chance@home gerust één van de voorlopers van ziekenhuiszorg thuis noemen. Twintig jaar geleden startte het Isala Hartcentrum met deze zorg voor hartpatiënten. Een verademing voor mensen die daardoor niet meer wekenlang in het ziekenhuis hoeven te liggen, zo weten ook Jan Hulleman en zijn vrouw Joke.
Toegegeven, aanvankelijk staat het stel uit Dedemsvaart er wat sceptisch tegenover. Jan lijdt al 25 jaar aan hartfalen en ligt regelmatig in het ziekenhuis. Afgelopen zomer wordt hij opgenomen omdat hij teveel vocht vasthoudt, een teken dat het hart te hard moet werken. Met een infuus wordt het teveel aan vocht afgedreven. De cardioloog vertelt over de mogelijkheid om thuis de behandeling voort te zetten. ‘Dat zag ik helemaal niet zitten’, vertelt Jan. ‘Want hoe zou dat moeten met die grote pomp thuis. Dat was toch nog helemaal niet verantwoord?’ Na uitleg over de werkwijze van het Chance@home team, besluiten Jan en Joke het toch te proberen. Bevalt het niet, dan kan Jan gewoon weer in het ziekenhuis worden opgenomen, zo drukt de cardioloog hen op het hart.
Ziekenhuisopname thuis
Maar het echtpaar heeft geen seconde spijt. ‘Het was gewoon fantastisch’, aldus Jan. ‘Ik voelde me weer mens in plaats van patiënt. Wat er zo fijn aan was? Dat ik in mijn eigen omgeving kon zijn, mijn gang een beetje kon gaan. Natuurlijk wel met beperkingen, want je moet het echt zien als een ziekenhuisopname.’ ‘Ook voor mij was het heel prettig’, vult Joke aan. ‘Ik had een klankbord als er iets was. En we kregen alle ruimte voor allerlei vragen. Bijvoorbeeld over levensstijl of over praktische zaken waar we tegenaan liepen. Onder het genot van een kopje koffie gaven ze ons dan uitleg. In het ziekenhuis is dat helemaal niet denkbaar. Logisch natuurlijk, maar daarom is het wel heel fijn dat die mogelijkheid er nu wel was. En soms was het gewoon gezellig en hadden we het even heel ergens anders over. Ook weleens fijn.’
Veel meegemaakt
Vanaf zijn vijftigste kampt Jan al met hartproblemen. Sindsdien hebben hij en zijn vrouw veel meegemaakt. Verschillende hartstilstanden, het ziekenhuis in en uit voor allerlei behandelingen, zoals ablaties, het plaatsen van stents en een ICD. Joke: ‘De laatste keer dat het gebeurde, hoorde ik een vork vallen. Ik zag Jan voorovergebogen met zijn hoofd op tafel liggen en dacht dat hij de vork wilde oppakken maar hij bewoog niet. Dat bleek dus een hartstilstand. Toen heb ik hem op de grond neergelegd en het eten uit zijn mond gehaald. Een paar seconden later was hij weer bij bewustzijn.’
Als Jan’s hart stopt, brengt de inwendige ICD deze weer op gang. Maar elke keer als dat gebeurt, gaat zijn hart een beetje achteruit. Dat maakt zijn gezondheid kwetsbaar. Joke: ‘Afgelopen zomer heeft hij veel in het ziekenhuis gelegen. Onder meer met wondroos en een longontsteking. Toen hebben we er af en toe wel doorheen gezeten.’
Aansluitend heeft Jan verschillende periodes Chance@home gehad. De laatste keer was vlak na kerst. Verschillende verpleegkundigen kwamen drie weken lang elke dag langs. Ze controleerden de hoeveelheid vocht, luisterden naar de longen, checkten het gewicht, maten de bloeddruk en namen bloed af. ‘Alles verliep harstikke goed’, aldus Jan. ‘Inmiddels is deze zorg afgebouwd en heb ik alleen nog contact met ze om bepaalde waardes door te geven en af te stemmen over de medicatie, omdat ik nog een beetje zoekende ben naar de juiste balans.’
Er wat van maken
Jan hoopt dat hij de komende weken verder opknapt. Aan hem gaat het in elk geval niet liggen. ‘Ik ben met fysiotherapie begonnen want van mijn spieren was weinig meer over. Hoe de nabije toekomst er verder uitziet is niet te voorspellen. Ik ga in elk geval niet de hele dag op de stoel zitten. We willen er nog wel wat van maken. Binnenkort komt het lekkere weer er weer aan. Als het kan fietsen we weer elke dag. En met een beetje mazzel zit er over een tijdje zelfs een kleine vakantie in. Stel, ik heb over een tijdje weer intensievere zorg nodig, dan hoop ik dat Chance@home weer tot de mogelijkheden behoort.’
