Hartfalen (PID): H7 Meest gebruikte medicijnen bij hartfalen Hartfalen (PID): H7 Meest gebruikte medicijnen bij hartfalen

Patiënten Informatie Dossier

Meest gebruikte medicijnen bij hartfalen

Medicijnen kunnen bijwerkingen hebben. Lees de bijsluiter van uw medicijnen goed. Als u problemen opmerkt, overleg dan met de verpleegkundig consulent cardiologie, uw huisarts of de cardioloog. Het kan nodig zijn de hoeveelheid of de soort medicijnen aan te passen.

Medicijnen en hun bijwerkingen

De belangrijkste medicijnen en hun meest voorkomende bijwerkingen zijn:

Diuretica

Dit zijn plasmiddelen (bijvoorbeeld lasix, burinex, hydrochloorthiazide, aldactone).

• Werking:
  Stimuleren de urineproductie waardoor het bloedvatenstelsel minder gevuld wordt; met als gevolg dat
  de bloeddruk daalt.
  Het hart wordt ontlast doordat het niet zoveel bloed hoeft rond te pompen.
• Bijwerkingen:
  dorstgevoel;
  duizeligheid;
  kramp in de benen;
  laag kaliumgehalte (hiervoor worden vaak kaliumsparende plastabletten toegevoegd of soms kaliumdrank/kaliumdurettes voorgeschreven);
  nierfunctiestoornissen;
  jicht (de verschijnselen zijn te behandelen).

ACE-remmers

ACE-remmers (voluit: Angiotensine Converting Enzyme-remmers) nemen een centrale plaats in bij de behandeling van chronisch hartfalen. De ACE-remmers hebben diverse eigenschappen. Voorbeelden zijn capoten, renitec, zestril, coversyl, acupril.

• Werking:
  Ze hebben een vaatverwijdend en daardoor bloeddrukverlagend effect, waardoor het hart minder belast wordt.
  Verder is er een gunstig effect op de werking van de hartspier.
  Verergering van de klachten die optreden bij chronisch hartfalen, worden met de ACE-remmers duidelijk verminderd.
• Bijwerkingen:
  duizeligheid ten gevolge van een lage bloeddruk;
  kriebelhoest;
  nierfunctiestoornissen;
  huiduitslag, jeuk.

A II-remmers

A II-remmers (voluit: Angiotensine II receptor blokkers) zijn bijvoorbeeld cozaar, diovan, aprovel.

• Werking:
  De werking van de A II-remmer is vrijwel gelijk aan die van de ACE-remmers.
• Bijwerkingen:
  Vvergelijkbaar met die van de ACE-remmers, maar minder kriebelhoest.

Beta-blokkers

Voorbeelden van beta-blokkers zijn selokeen, emcor, bisobloc, eucardic.

• Werking:
  Door blokkering van de werking van onder andere adrenaline worden het hartritme en de bloeddruk verlaagd, waardoor de werklast voor het hart vermindert.
  Beta-blokkers verergeren hartfalen niet, mits men deze in lage dosering start en langzaam ophoogt.
  Ook is duidelijk geworden dat door deze medicijnen de verschijnselen van hartfalen kunnen verminderen en de levensverwachting kan verbeteren.
• Bijwerkingen:
  trage hartslag;
  duizeligheid;
  koude handen en voeten;
  vermoeidheid;
  minder zin in seks hebben / erectieproblemen;
  kortademigheid en ‘piepen op de borst’; daarom worden beta-blokkers alleen na overleg met de cardioloog bij patiënten met longproblemen voorgeschreven.

Digoxine

Een voorbeeld hiervan is lanoxin.

• Werking:
  Vertraagt het hartritme en vergroot de contractiekracht van het hart.
  Het nadeel is dat dit het hart ook meer energie kost. Vandaar dat digoxine niet een eerste keus medicijn is om aan de patiënt met hartfalen voor te schrijven.
  Digoxine wordt wel veel gebruikt bij mensen met hartfalen die ook boezemfibrilleren hebben om de hartfrequentie te normaliseren.
• Bijwerkingen (wijzen doorgaans op overdosering):
  verminderde eetlust;
  verminderd gezichtsvermogen;
  misselijkheid;
  diarree;
  ritme- en geleidingsstoornissen.

Nitraten

Voorbeelden zijn promocard, mono-cedocard, cedocard, nitropleisters, nitrostat spray.

• Werking:
  Verwijden de bloedvaten waardoor het hart het bloed makkelijker rondpompt. Hierdoor neemt de zuurstofvoorziening van het hart toe en de kans op klachten af.
• Bijwerkingen:
  lage bloeddruk;
  duizeligheid;
  hoofdpijn.

Ritme-medicijnen

Voorbeelden zijn cordarone, kinidine, isoptin.

• Werking:
  Voorkomen of verminderen van hartritmestoornissen.
• Bijwerkingen:
  verhoogde gevoeligheid van de huid voor zonlicht (met name bij cordarone);
  schildklier- en leverfunctiestoornissen.

Bloedverdunners

Voorbeelden zijn sintrom(mitis), marcoumar.

• Werking:
  Ze hebben invloed op de stolling van het bloed. Bloedverdunners worden vaak gegeven bij: boezemfibrilleren, een zeer wijd hart, na een kunstklepimplantatie en ter voorkoming van trombose (bloedstolling) en longembolieën.
  Alcohol versterkt het effect van bloedverdunnende middelen; wees daarom spaarzaam met alcohol.
• Bijwerkingen:
  verhoogde kans op bloedingen.

Bloedplaatjesremmers

Voorbeelden zijn ascal, persantin.

• Werking:
  Ze hebben invloed op de stolling van het bloed. Bloedplaatjesremmers worden vaak gegeven na een hartinfarct, dotterprocedure, vaat- of omleidingsoperatie of beroerte (herseninfarct).
• Bijwerkingen:
  overgevoeligheid;
  maagklachten;
  verhoogde kans op bloedingen.