‘Niemand wordt voor zijn lol een chagrijn’
‘Mevrouw was rond de tachtig toen zij voor lange tijd op de afdeling chirurgie lag. Ik weet bijna zeker dat artsen en verpleegkundigen haar zagen als een “moeilijke patiënt”. Ik werd ingeschakeld omdat ze zo vaak belde. Als geestelijk verzorger zie ik vaak “moeilijke patiënten.'
Dat zijn mensen die meestal een slechte start hebben gehad. Sommigen landen daarna nooit goed in het leven en hebben vaak ook nog een huwelijk waarin zij zich niet gesteund voelen.’
‘Mevrouw was door haar grootouders opgevoed in een klein dorpje. Omdat zij zoals de kerk het noemde “uit zonde was geboren” wilde de kerk haar aanvankelijk niet dopen. Pas op haar zevende werd ze gedoopt. Daar werd zij enorm mee gepest. Toen zij zelf eenmaal getrouwd was en een dochter had gekregen, wilde de kerk haar ook niet dopen omdat zij en haar man ’s zondags maar één in plaats van twee keer naar de kerk gingen. Zij was het vertrouwen in de kerk en andere mensen verloren. En dat snap ik. Bovendien ging er op de een of andere manier steeds wat mis, rond medicatie bijvoorbeeld. Ook dat was voor haar weer een bewijs dat mensen tegen haar waren.’
Maandenlang heb ik haar wekelijks bezocht. In het begin liet ik haar bepalen waarover wij praatten. Na een paar weken, toen ze me begon te vertrouwen, stelde ik voor dat zij mij over haar leven vertelde. Als geestelijk verzorger vraag ik vaak naar levensverhalen, want alleen een verteld leven is een geleefd leven. En zo hoorde ik haar verhaal. Over haar jeugd, haar moeizame huwelijk, het slechte contact met haar dochter. Niemand wordt voor zijn lol een chagrijn, daar zit een verhaal achter. Na haar ziekenhuisopname heeft mevrouw maandenlang gerevalideerd bij IJsselheem. Nadat ze zes weken thuis was geweest, trof ik haar opnieuw in het ziekenhuis. Haar longkanker bleek niet meer te behandelen. Haar dochter schakelde me voor haar in. Zelf durfde zij er niet om te vragen. Ze vertelde me dat haar man en dochter zo lief voor haar waren! Uiteindelijk is zij thuis overleden.’
Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.