‘Ik wilde zo graag dat hij gelukkig was’
‘Het verhaal van deze patiënt maakt dat ik mij heel machteloos kan voelen. Ik zal hem daarom nooit vergeten. Er was een periode dat hij wel drie keer per week werd binnengebracht na een suïcidepoging. Echt waar, drie keer per week!! Zijn methode was altijd hetzelfde. Veel pillen innemen die hij bestelde via het internet. Hij belde als hij dat gedaan had met de huisarts en ging vast bij de deur zitten wachten op de ambulance. Een tas voor zijn verblijf in het ziekenhuis al gepakt.’
‘Artsen waren wel klaar met hem. Maar deze man is ziek en heeft recht op zorg, zowel lichamelijk als psychisch. Hij was wel twee jaar bij ons in beeld. Maar omdat Dimence behandelaar was, ging hij daar steeds naar terug.’
Wanneer hij in het ziekenhuis lag, ging ik regelmatig naar hem toe. Het ging altijd slecht met hem of heel erg slecht zoals hij het zelf formuleerde. Een rotsituatie. Toen kreeg hij financiële problemen en was er geen geld meer om pillen te kopen. We zagen hem niet meer terug. Het innemen van pillen was voor hem echt een schreeuw om aandacht. Hij wist dat wanneer hij te veel pillen in zou nemen hij moest worden opgenomen en moest worden verzorgd. Zo had hij zelf de regie. Maar juist door dit gedrag wilden steeds minder mensen iets voor hem doen. Het verhaal van deze man maakt mij verdrietig. ‘Hoe kom je ertoe om steeds te veel pillen in te nemen? Ik wilde zo graag dat hij gelukkig was en dat hij zich beter ging voelen. Het was schrijnend en triest. Wij hebben thuis een lege zolderkamer en soms heb ik de neiging om te zeggen: “kom maar voor een paar maanden bij mij wonen.” Even een normaal thuis. Maar dat kan natuurlijk niet.’
‘Wij maken bij Psychiatrie hele trieste en nare dingen mee. Het scheelt dat wij er met elkaar goed over kunnen praten. Dat helpt. En hoe raar het misschien klinkt, humor. Ook dat houdt ons op de been.’