‘Die time-out was heel belangrijk voor haar geweest’
‘Vlak voor haar afspraak met de oncoloog sprak ik haar. Een mevrouw van rond de tachtig jaar met uitgezaaide darmkanker. Ze had meerdere chemokuren gehad en die dag kreeg ze de uitslag van de scan.’
“Gun uzelf de tijd om nieuwe informatie te verwerken”, drukte ik haar op het hart. “En onthoud dat u niet gelijk een beslissing hoeft te nemen.” Helaas was er geen goed nieuws. Op de scan waren nieuwe afwijkingen te zien. Toen de arts over een mogelijke volgende behandeling begon, onderbrak ze hem gelijk: “Ik hoef van Gea nog niet te beslissen. De specialist gaf haar helemaal gelijk.’
‘Als een uitslag niet goed is, bespreekt de specialist dit met de patiënt. Vaak worden in diezelfde afspraak ook andere opties besproken. Patiënten zijn dan geneigd om ter plekke een beslissing te nemen over de volgende stap. Er is geen tijd te verliezen bij uitgezaaide kanker, is de gedachte. Daarom adviseer ik patiënten altijd om even een time out te nemen na zo’n gesprek.’
Toen ik mevrouw een tijdje later weer sprak, vertelde ze mij hoe belangrijk die time-out voor haar was geweest. Ze had de tijd genomen om alle voors en tegens zorgvuldig tegen elkaar af te wegen. Een volgende behandeling zou haar misschien wat extra tijd opleveren, maar ook haar dikke bos haar kosten. Haar grote trots. Dat was het haar niet waard. Ze besloot af te zien van een volgende behandeling en in plaats daarvan nog zo veel mogelijk te genieten van de dingen die ze leuk vond, zoals tijd doorbrengen met haar familie en dierbaren.’
Veel patiënten laten zich in geval van kanker volledig leiden door de dokter. De dokter weet het immers het beste. Natuurlijk weet een specialist welke behandelmogelijkheden er zijn, maar dat betekent niet dat hij of zij ook weet wat het beste is voor elke individuele patiënt. Dat moet diegene uiteindelijk helemaal zelf bepalen. En dat kan iemand alleen als wij als zorgverleners hen betrekken in het behandelproces.’
‘Daar hoort ook die time-out bij om even alles op een rijtje te kunnen zetten. Zo geef je patiënten de gelegenheid de regie in eigen handen te houden. Op die manier is een behandeling niet iets wat hen overkomt maar iets waar ze bewust wel of niet voor kiezen. En dat leidt uiteindelijk tot een menswaardiger einde.’
Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.