‘Ik realiseerde mij niet hoe veel ik voor iemand kon betekenen’
‘Ze was een jonge vrouw en had net de diagnose reumatoïde artritis gekregen. In een rolstoel met een informatieboekje op haar schoot kwam zij na de afspraak met de reumatoloog bij mij. Ze had een baan en een jong gezin. Hoe moest dit verder?’
‘Onze taak als reumaconsulent is om patiënten te begeleiden in het omgaan met hun ziekte. Wanneer loop je vast? Wat voor keuzes maak je? Hoe gaat het met de medicatie? Maar ook tips over het verzorgen van je kinderen. Als je polsen gezwollen en pijnlijk zijn, hoe haal je dan je kind uit bed? Ik heb haar drie jaar begeleid. Na die drie jaar was de medicatie goed ingesteld en de reuma rustig. Ze kwam daarna nog wel naar het ziekenhuis voor controle bij de reumatoloog, maar begeleiding van mij had ze niet meer nodig.’
‘Ik denk dat ik haar zo’n zeven jaar niet had gezien, maar opeens kwam ik haar weer tegen. Wij zijn bezig met een waarde gedreven zorgtraject om de reumazorg in het ziekenhuis te verbeteren en daarvoor vragen wij ook de mening van patiënten. Zij was hiervoor dus gevraagd. Toen zij mij zag, was ze helemaal ontroerd. Ze zei dat ze het zo leuk vond om mij weer te zien. En dat ik zo veel voor haar had betekend in het leren omgaan met haar ziekte. Ik vond het ook erg leuk en haar emotie deed wat met mij.’
‘Als reumaconsulent probeer je jouw patiënten zo goed mogelijk te helpen. Maar nooit realiseerde ik mij hoe veel ik voor iemand kon betekenen. Ik had ook geen idee dat ik zo veel voor haar had betekend. En dat je dat dan hoort na al die jaren…dat vond ik echt heel bijzonder en ontroerend.’
Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.