‘Toen begreep ik zijn angst en zijn gedrag’
‘Wij hebben altijd zo snel een mening klaar, terwijl wij niet weten wat er nog meer speelt. Dat ervoer ik jaren geleden in voormalig ziekenhuis de Weezenlanden.’
‘Ik werkte op de afdeling Gynaecologie/Verloskunde. Die avond werkte ik op de unit waar vrouwen werden opgenomen na een gynaecologische ingreep. Een vrouw zou voor een nachtje ter observatie blijven vanwege een kleine complicatie na een ingreep. Eenmaal op de afdeling, stond daar opeens haar zoon. Hij eiste op hoge poten dat hij NU een arts en een gynaecoloog wilde spreken. Ik ben toen op zoek gegaan naar iemand die hem te woord kon staan. Persoonlijk was ik wat overdonderd door zijn arrogante en eisende toon. Iedereen wil graag de arts zo snel mogelijk spreken, maar moet dat op deze manier? Wie dacht hij wel dat hij was? Waarom moest hij voorrang krijgen op een ander?’
‘Weken later verzorgde ik een vrouw die een buikoperatie had ondergaan. Het was diezelfde vrouw die eerder op onze afdeling lag na een kleine complicatie en wiens zoon direct een arts eiste. Ook nu wilde hij meteen weer iemand spreken. Zijn moeder bood haar excuses aan voor het gedrag van haar zoon. Ze vertelde dat haar man jaren geleden de boodschap had gekregen dat hij een levensbedreigende ziekte had en dat hij niet lang meer zou leven. Hun zoon heeft toen zijn studie stopgezet en zijn vader verzorgd tot zijn overlijden. Nu lag zijn moeder in het ziekenhuis. Misschien ook wel met een levensbedreigende aandoening. Toen begreep ik zijn angst en zijn gedrag.’
‘Doordat deze zoon een arts eiste, was ik overrompeld. Maar soms weet je niet wat er nog meer speelt. Waarom schoot deze zoon zo snel in de stress? Ooit heb ik geleerd tijdens een teambuildingsdag waar NIVEA voor staat, Niet Invullen Voor Een Ander, en dat probeer ik nu.’