‘Ik hoorde het verhaal achter de patiënt, dat was enorm waardevol’
‘Ik doe het eigenlijk veel te weinig, meelopen op afdelingen. Terwijl mij dat juist enorm helpt om te snappen wat artsen en verpleegkundigen voor hun kiezen krijgen. Van de collega’s op de SEH begreep ik dat in het weekend regelmatig ouderen worden ingestuurd door de huisarts die op dat moment even nergens anders terecht kunnen.
Dat lees en hoor je ook in de media, maar ik wilde het zelf ervaren. Daarom liep ik onlangs mee op een vrijdagavond.’
‘In de loop van de avond werd er een oudere man binnengebracht. Hij was 93 jaar oud, alleen, nooit getrouwd geweest en had ook geen kinderen. De hele dag had hij niet kunnen plassen. Hierdoor was hij verward en wat apathisch. Zijn “broertje” van 88 was inmiddels ook naar het ziekenhuis gekomen. Omdat ik geen zorgtaken kan doen, ging ik met hem in gesprek. Hij vertelde mij dat hij op de fiets naar het ziekenhuis was gekomen. Hij en zijn broer kwamen uit een gezin van zeven waarvan er nog vijf leefden. Omdat zijn broer alleen was, zorgden hij en zijn vrouw voor hem. Hij nam eten voor zijn broer mee en deed de boodschappen. Iedere dag kwam hij wel even langs. En vandaag zag hij dat zijn broer ziek was. De huisarts kwam aan het einde van de dag en omdat hij het niet vertrouwde stuurde hij meneer in.’
‘De broer waarmee ik sprak, was een enorm grappig man. Hij vertelde enthousiast over zijn familie, over hoe ze voor elkaar zorgden en ondertussen appte hij met zijn vrouw dat hij voorlopig nog niet naar huis kwam omdat hij bij zijn broer wilde blijven totdat hij naar de afdeling kon. Maar ik vond het ook schrijnend. Zo gaat het dus nu, dacht ik. De druk op de zorg is enorm. Doordat de thuiszorg weinig tijd heeft, wordt er meer gevraagd van mantelzorgers. In dit geval een man van 88. Wij leven allemaal langer, dat is prachtig natuurlijk, maar maakt de zorg voor elkaar ook zwaarder. Wie zorgt er straks voor wie?’
‘Verpleegkundigen op de SEH concentreren zich volledig op de zorg voor de patiënt. En bijna altijd hebben ze meerdere patiënten voor wie ze verantwoordelijk zijn. Ik had die vrijdagavond tijd om in gesprek te gaan met de broer van de oudere man die was opgenomen. Ik hoorde het verhaal achter de patiënt en zijn familie en dat was enorm waardevol. Het is jammer dat daar meestal geen tijd voor is.’
Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.