Contact

Het verhaal van Sannah Land

  1. Het verhaal van Sannah Land

‘Dat deze man zo eenzaam is, maakt indruk op mij’

‘Er is een man die ons regelmatig belt. Iedereen van mijn cluster kent hem. Het is duidelijk dat hij eenzaam is en belt om aanspraak te hebben, want hij stelt vaak dezelfde vragen. En hij kan lang blijven doorpraten. Dan vertelt hij dat hij alleen is, zijn ouders erg mist maar ook dat hij veel pijn heeft.

Sanah Land Sannah Land, telefoniste in het Contact Centrum Isala (CCI)

'Soms blijft hij wel een kwartier aan de lijn. Als het rustig is, vind ik dat prima. Maar als ik op het scherm zie dat het druk is,  wil ik het liefst zo snel mogelijk weer verder. Dat is dan best lastig. Soms praten mensen veel in de hoop ons te kunnen overtuigen een afspraak eerder in te plannen. Dat is voor deze man absoluut niet het doel. Voor hem zijn de telefoontjes met ons een moment van contact en een mogelijkheid om even te kunnen kletsen omdat hij verder niemand heeft. Bovendien kan hij niet lezen en schrijven. Dan duren de dagen natuurlijk extra lang.’

‘Rond kerst hadden wij toevallig een mevrouw een kerstkaartje gestuurd. Maar toen dacht ik als iemand het verdient, is het deze man. Ik heb mijn leidinggevende gevraagd of het mocht en toen zij toestemming gaf, heb ik een kaartje gekocht en hebben wij die met ons hele cluster ondertekend. Ik was heel benieuwd hoe hij het zou vinden. Ik wist dat de thuiszorg regelmatig kwam. Zij konden dus het kaartje aan hem voorlezen.’

‘Na een paar dagen belde hij ons en een collega had hem aan de lijn. Hij was zo ontzettend blij met het kaartje! Zoals gewoon belde hij vrij snel daarna weer en had ik hem aan de lijn. En opnieuw vertelde hij hoe enorm blij hij was met het kaartje en het regelmatig even vastpakte. Dat deze man zo eenzaam is, maakt indruk op mij. Voor ons is het zo gewoon om kerstkaartjes te krijgen en om mensen om je heen te hebben. Hij heeft niemand…Ik heb iedere dag honderden mensen aan de lijn. Daar zitten vast meer mensen tussen die eenzaam zijn. Iedereen een kaartje sturen is geen doen. Maar ik ben heel blij dat wij deze man er wel één hebben gestuurd. Ik zou het zo weer doen.’

Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.

Ervaringen