‘In het voorjaar beviel ze van een gezonde baby’
‘Dit echtpaar heb ik denk ik wel vijf jaar lang onder behandeling gehad in het Fertiliteitscentrum. Al twee jaar probeerden ze zwanger te worden. Maar omdat dit steeds maar niet lukte, kwamen ze voor een behandeling bij ons. Dat zwanger worden niet vanzelf ging, vonden ze zwaar. Daarom sprak ik ze al vrij snel nadat hun behandeltraject in het Fertiliteitscentrum was gestart.’
‘Ze vertelden mij dat ze het vooral zwaar hadden in de maanden november, december en januari. De dagen waren kort. En in reclames op tv verschenen in november al de gezellige beelden van families bij het sinterklaasfeest en aan het kerstdiner. En dan kwam oud & nieuw nog. Een nieuw jaar met nieuwe kansen, maar ook voor hen? Gingen ze eindelijk vader en moeder worden? Op het laatst konden ze de meelevende blikken van familie en vrienden niet meer aan tijdens oudjaarsavond en besloten ze op 31 december voortaan samen thuis te blijven.’
‘Toen raakte ze zwanger. Eindelijk zou ze ook een dikke buik hebben. Tenminste dat dachten ze. Het ging helaas mis. Een jaar later was ze weer zwanger, maar ook deze zwangerschap eindigde in een miskraam. Ging het ooit lukken?’
Een flinke tijd later was ze weer in verwachting. Maar een onbezorgde zwangerschap was het niet. Iedere keer was er die angst. Stel dat uit de echo blijkt dat het hartje niet klopt. Stel dat het weer niet goed gaat. Hadden ze bij de eerste zwangerschap het babykamertje al vrij snel klaar, nu durfden zij daar niet mee te beginnen. Pas na 28 weken zwangerschap, toen uit alle controles bleek dat het goed ging, kon zij er van gaan genieten. Toch was er ook twijfel, want was ze er wel klaar voor? In het voorjaar beviel ze van een gezonde baby. Eigenlijk konden ze het toen pas echt geloven. Eindelijk waren zij een echt gezin.’
‘Voor meer paren dan je denkt is zwanger worden niet vanzelfsprekend. Ik zie veel verdriet als een zo enorm gewenste zwangerschap uitblijft. Om hen heen krijgt iedereen kinderen, maar zelf ben je geen ouder. Ze hebben het gevoel dat ze er niet bij horen. Ik werk op verschillende afdelingen in het Vrouw-kindcentrum. Het Fertiliteitscentrum vind ik altijd bijzonder. De mensen die ik ontmoet zijn gezond, hebben een carrière en kunnen veel aan. Maar er is ook het verdriet van niet vanzelf kinderen kunnen krijgen. Dat kan botsen. Een behandeltraject is zeer intensief. Dat realiseert lang niet iedereen zich. Mensen kunnen er echt aan kapot gaan. Als je dat zelf niet meemaakt, kun jij je er nauwelijks een voorstelling van maken. Daarom vind ik het belangrijk om dit verhaal te vertellen.’
Vanwege de privacy van onze patiënten anonimiseren wij het verhaal en veranderen wij details. Of wij vragen de patiënt toestemming om het verhaal te gebruiken.